Il treno per Parigi - Riccardo Fogli

Ti ho cercato per parlarti, perché non si parla mai

Questo tempo va di fretta, va di fretta come noi

Non ho idea di cosa dirti, basta che si parli un po':

Parlo solo con me stesso e, a volte, non mi ascolto più;

Pensa quanta giovinezza sotto gli occhi è andata via

Questo senso di tristezza è un’assurda prigionia:

Come un pesce in un acquario che va stretto come mare

Come un uccello in gabbia disimpara anche a volare

Ora ho voglia di sapere anche come ti senti tu:

Se t’innamori ancora e in mente che progetti hai

Se riesci a riposare e dimmi quali sogni fai

O sogni ad occhi aperti perché ormai non dormi più?

Ricordi le mattine sui binari ad aspettare

Un treno per sognare di fuggire via…

Ma i ricordi son deformi, come i treni passan via:

Ora ognuno ha il suo binario su un’immensa ferrovia

E anche il treno per Parigi è partito, amore mio

E noi siamo ancora qui a palleggiarci questo addio

Così se non parlo ora, quando mai ne parlerò

Dai fermiamoci un istante, tanto cosa vuoi che sia

Se passiamo un po' d tempo, che comunque passerà

Spietato perché è l’unico che non si ferma mai

Ora ho voglia di sapere anche come ti senti tu:

Se t’innamori ancora e in mente che progetti hai;

Se riesci a riposare e dimmi quali sogni fai

O sogni ad occhi aperti perché ormai non dormi più?

Ricordi le mattine sui binari ad aspettare

Un treno per sognare di fuggire via…

Ik heb naar je gezocht om met je te praten, want we praten nooit

Deze tijd heeft haast, hij heeft haast zoals wij

Ik heb geen idee wat ik je moet vertellen, praat gewoon een beetje:

Ik praat alleen tegen mezelf en soms luister ik niet meer naar mezelf;

Bedenk hoeveel jeugd onder de ogen is verdwenen

Dit gevoel van droefheid is een absurde gevangenschap:

Als een vis in een aquarium dat zo strak gaat als de zee

Als een vogel in een kooi leert hij ook vliegen af

Nu wil ik ook weten hoe jij je voelt:

Als je nog steeds verliefd wordt en welke plannen heb je in gedachten

Als je kunt rusten en me kunt vertellen welke dromen je hebt

Of dagdromen omdat je niet meer slaapt?

Denk aan de ochtenden op de sporen die wachten

Een trein om van weg te dromen...

Maar de herinneringen zijn vervormd als de treinen voorbij komen:

Nu heeft iedereen zijn eigen spoor op een immense spoorlijn

En de trein naar Parijs is ook vertrokken, mijn liefste

En we zijn nog steeds hier om dit afscheid te dribbelen

Dus als ik nu niet praat, wanneer zal ik het er dan ooit over hebben?

Kom op, laten we even stoppen, wat wil je dat het is

Als we wat tijd doorbrengen, gaat het toch voorbij

Meedogenloos omdat hij de enige is die nooit stopt

Nu wil ik ook weten hoe jij je voelt:

Mocht je nog verliefd worden en welke plannen heb je in gedachten;

Als je kunt rusten en me kunt vertellen welke dromen je hebt

Of dagdromen omdat je niet meer slaapt?

Denk aan de ochtenden op de sporen die wachten

Een trein om van weg te dromen...