Inverno - Riccardo Fogli

Il coraggio non ce l’ho

Maschero, bevo un po';

Ballavo a tempo di … rabbia

Ora dormo dentro me

Il coraggio non me lo do

Si è spezzato in due

Cadono pezzi di sogni

Non li raccolgo più

Ti parlo di me

Da quest’armadio straripante

Di giacche scure;

Ho voglia di te

Di svegliarmi e di non contare

I vuoti di birre, amore, con te

Ti prego, stai

Sul mio cuore, stai

Nel mio amore, stai

Finché puoi;

Tu sola sai

Mi conosci e sai

Questo inverno che

Sento in me

Stai

Sono un altro fuori di me

E non mi scrivo più

Vengo da mille risvegli

E non ci piango su

Tracce di un amore che fu

Disperatamente

Tutti i birilli del bowling

Sono rimasti su

Ti parlo di me

Delle rese e dei miei ritorni

Senza chiave;

E parlo con te

Occhi di lago dopo tanto mare

Tanto da annaspare

Ti prego, stai

Nei miei occhi, stai

Nei miei specchi, stai

Finché puoi;

Tu sola sai

Mi conosci e sai

Questo inverno che

Sento in me

Stai

Ik heb de moed niet

Masker, ik drink een beetje;

Ik danste in de maat met... woede

Nu slaap ik in mezelf

Ik geef mezelf niet de moed

Het brak in twee

Stukken dromen vallen

Ik verzamel ze niet meer

Ik heb het met jou over mij

Uit deze overvolle kledingkast

Van donkere jassen;

ik wil jou

Wakker worden en niet tellen

Het lege bier, liefs, met jou

Blijf alsjeblieft

Op mijn hart, blijf

In mijn liefde, blijf

Zo lang als je kan;

Jij alleen weet het

Je kent mij en je weet

Deze winter dat

ik voel in mij

Jij bent

Ik ben een ander buiten mij

En ik schrijf mezelf niet meer

Ik kom uit duizend ontwaken

En ik huil er niet om

Sporen van een liefde die was

wanhopig

Alle bowlingpinnen

Ze bleven op

Ik heb het met jou over mij

Van de opbrengsten en mijn rendement

Zonder sleutels;

En ik praat met jou

Ogen van het meer na zoveel zee

Zoveel te botsen

Blijf alsjeblieft

Blijf in mijn ogen

Blijf in mijn spiegels

Zo lang als je kan;

Jij alleen weet het

Je kent mij en je weet

Deze winter dat

ik voel in mij

Jij bent