Come il mare d'inverno - Remmy

Specchi dell’anima, anima dannata

Stanotte chiuso in me stesso, doppia mandata

Come tutte le sere a cantare ridere e bere

Sì beh, so fingere bene

Come lei che fingeva d’amare

Solitudine, riconosco sempre l’odore

Sa di Winston Blue spente e lattine di Coca vuote

Mettile giù, lo sai che hanno un peso le tue parole

Sì sei sempre tu che sai farmi i buchi senza pistole

Guardo le ore, si è fatto tardi

E nel tempo che è passato ci siamo fatti grandi

Tu che vieni e mi circondi

Abbiamo fatto grandi sbagli, quasi enormi

E io ti bacio i polsi come a ricucirti i tagli

Specchi dell’anima, i miei a volte ridono

Ma in quanto specchi è tutto l’opposto di ciò che dicono

Ed è tutto a posto giuro, non serve che dico no

E se tutto cade a pezzi io me li perdo nell’indaco

E arriverà la pioggia a incresparne la superficie

Soffierà maestrale a gelare le nostre vite

Ma ci troverà di certo a ballare sulle sue rive

In eterno, siamo come il mare d’inverno

Ho troppo freddo il mare ha il suo perché

In queste notti grigie sarai le mie risposte

Ora ho capito che ti aspetti da me

Date le circostanze il mare ha tutto e niente

Fossimo l’acqua saremmo risacca

Ci portiamo dentro tutti i detriti di questa spiaggia

Ed è fondamentale, sarò il fondale su cui camminare

A piedi nudi le notti d’estate, cerotti e risate

Affinché non basti, manchiamoci di nuovo

Abbiamo tutta una vita per ritrovarci

E puoi scappare quanto vuoi, posso anche stringerti i lacci

Perché tanto resti sempre il motivo di questi passi

Eri tu che mi dicevi «Lo sai, il mare conforta»

C'è in tutti i miei pensieri, lo sai il mare mi ascolta

Io ho gridato i desideri nel frangere d’ogni onda

E l’acqua piove dal cielo adesso che cerco una risposta

Confessami pioggia

Che quando sono solo penso al tuo suono per darmi forza

Tu che cadevi insieme a me quando annegavo

E c’eri quando rivedevo il sole per la prima volta

E arriverai comunque a bagnare queste ferite

E lenirai il dolore di queste mie notti grigie

Ascolta la mia voce, l’inferno sarà più mite

In eterno, siamo come il mare d’inverno

Ho troppo freddo il mare ha il suo perché

In queste notti grigie sarai le mie risposte

Ora ho capito che ti aspetti da me

Date le circostanze il mare ha tutto e niente

Spiegels van de ziel, verdomde ziel

Vanavond opgesloten in mezelf, dubbel slot

Zoals elke avond zingen, lachen en drinken

Ja nou, ik kan goed doen alsof

Zoals zij die deed alsof ze liefhad

Eenzaamheid, ik herken de geur altijd

Het smaakt naar uitgedoofde Winston Blue en lege colablikjes

Leg ze neer, je weet dat je woorden gewicht hebben

Ja, jij bent het altijd die weet hoe je gaten in me moet slaan zonder geweren

Ik kijk naar de uren, het wordt al laat

En in de tijd die is verstreken, zijn we volwassen geworden

Jij die komt en mij omringt

We hebben grote, bijna enorme fouten gemaakt

En ik kus je polsen alsof ik je wonden wil dichtnaaien

Spiegels van de ziel, de mijne lacht soms

Maar als spiegels is het het tegenovergestelde van wat ze zeggen

En het is in orde, ik zweer het, ik hoef geen nee te zeggen

En als alles uit elkaar valt, raak ik ze kwijt in het indigo

En de regen zal komen om het oppervlak te rimpelen

De mistral zal waaien om ons leven te bevriezen

Maar het zal ons zeker zien dansen op zijn oevers

Voor altijd zijn we als de zee in de winter

Ik heb het te koud, de zee heeft zijn reden

In deze grijze nachten zullen jullie mijn antwoorden zijn

Nu begrijp ik wat je van me verwacht

Gezien de omstandigheden heeft de zee alles en niets

Als we water waren, zouden we onderstroom zijn

We dragen al het puin van dit strand naar binnen

En het is essentieel, ik zal de achtergrond zijn om op te lopen

Op blote voeten op zomeravonden, pleisters en gelach

Om het niet genoeg te maken, laten we elkaar opnieuw missen

We hebben een heel leven om elkaar te vinden

En je kunt zoveel wegrennen als je wilt, ik kan zelfs je veters strakker maken

Omdat de reden voor deze stappen altijd blijft

Jij was het die tegen me zei: "Weet je, het comfort van de zee"

Het zit in al mijn gedachten, je weet dat de zee naar me luistert

Ik schreeuwde verlangens bij het breken van elke golf

En het water regent uit de lucht nu ik op zoek ben naar een antwoord

Belijd me regen

Dat als ik alleen ben, ik aan je geluid denk om me kracht te geven

Jij die met mij viel toen ik verdronk

En jij was erbij toen ik voor het eerst de zon weer zag

En je komt in ieder geval deze wonden nat maken

En je verzacht de pijn van mijn grijze nachten

Luister naar mijn stem, de hel zal milder zijn

Voor altijd zijn we als de zee in de winter

Ik heb het te koud, de zee heeft zijn reden

In deze grijze nachten zullen jullie mijn antwoorden zijn

Nu begrijp ik wat je van me verwacht

Gezien de omstandigheden heeft de zee alles en niets