Ti ricordi - Remmy, Hyst

Ti ricordi le promesse che ci siamo fatti?

Erano abbastanza grandi da crederci entrambi

E mentre gli altri ci gridavano contro noi ballavamo sul mondo

Perché in fondo siamo sordi e matti

Ti ricordi far l’amore in silenzio totale?

Sì, ma ansimavamo più forte del temporale

E ti dicevo «Starei qui purché la notte passi

Finché non torna il sole a pugnalarci dalle persiane»

Io ne ho rimosso anche il rumore dei tuoi passi

Così se corri e ritorni sai non saprò mai dove cercarti

E se chiedi perché l’ho fatto è perché ero ostaggio

Ora scappano i pensieri dalle mani come pollini a maggio

Non siamo più vivi da allora e chissà

Chi cerca i tuoi sorrisi al buio in mezzo alle lenzuola

Io non ricordo più i tuoi baci ma ricordo i denti

Che adesso più che ricordi sono bracieri ardenti

Niente paura, è solo il fantasma di noi

Muove le tende e fa rumore, sbatte le porte dal dolore

Niente paura, è solo il fantasma di noi

Ti ricordi quelle sere d’estate, era quasi luglio

Quasi buio a contare stelle a gambe incrociate

C’era un silenzio infinito e avevamo poco

Una coperta sul granito ed un pacco di Winston mezzo vuoto

Ti ricordi quanti treni hai perso quel giorno?

Forse pensavi non avresti più fatto ritorno

Ti ricordi?

Era perfetto, cantavo «Silenzio»

Guardavo i tuoi occhi e la pioggia mi batteva il tempo

Io no, perché fa male, saettare di fruste

Ed ho preferito le scelte facili a quelle giuste

Ed ora è tutto dire, anche se tutto tace

E non dimenticare è un po' morire, ma senza la pace

Non siamo più vivi da allora

E sono vividi ancora questi istanti

Ci rivediamo tra dieci anni

Saremo privi di alibi anche se timidi e fragili

Impalpabili come fantasmi

Niente paura, è solo il fantasma di noi

Muove le tende e fa rumore, sbatte le porte dal dolore

Niente paura, è solo il fantasma di noi

Herinner je je de beloften die we elkaar hebben gedaan?

Ze waren allebei oud genoeg om het allebei te geloven

En terwijl de anderen tegen ons schreeuwden, dansten wij op de wereld

Omdat we diep van binnen doof en gek zijn

Weet je nog dat je de liefde bedreef in totale stilte?

Ja, maar we hijgden harder dan de storm

En ik zei tegen je: "Ik zou hier blijven zolang de nacht voorbijgaat

Totdat de zon terugkomt om ons door de luiken te steken"

Ik heb ook het geluid van je voetstappen verwijderd

Dus als je wegrent en terugkomt, weet je dat ik nooit zal weten waar ik je moet zoeken

En als je vraagt ​​waarom ik het deed, is dat omdat ik een gijzelaar was

Nu ontsnappen gedachten uit je handen als stuifmeel in mei

Sindsdien leven we niet meer en wie weet

Die je glimlach zoekt in het donker tussen de lakens

Ik herinner me je kussen niet meer, maar ik herinner me je tanden

Die nu meer dan herinneringen brandende vuurpotten zijn

Maak je geen zorgen, het is gewoon de geest van ons

Hij beweegt de gordijnen en maakt lawaai, slaat de deuren van de pijn dicht

Maak je geen zorgen, het is gewoon de geest van ons

Herinner je je die zomeravonden nog, het was bijna juli

Bijna donker om sterren te tellen met gekruiste benen

Er was oneindige stilte en we hadden weinig

Een deken op het graniet en een halflege Winston-rugzak

Weet je nog hoeveel treinen je die dag hebt gemist?

Misschien dacht je dat je nooit meer terug zou komen

Weet je nog?

Het was perfect, ik zong "Silence"

Ik keek in je ogen en de regen versloeg het weer

Ik niet, want het doet pijn om met zwepen te schieten

En ik gaf de voorkeur aan gemakkelijke keuzes boven de juiste

En nu wordt alles gezegd, ook al is alles stil

En vergeet niet dat het een beetje is als sterven, maar dan zonder vrede

Sindsdien leven we niet meer

En deze momenten zijn nog steeds levendig

Tot over tien jaar weer

We zullen zonder alibi zijn, ook al zijn we verlegen en kwetsbaar

Ongrijpbaar als geesten

Maak je geen zorgen, het is gewoon de geest van ons

Hij beweegt de gordijnen en maakt lawaai, slaat de deuren van de pijn dicht

Maak je geen zorgen, het is gewoon de geest van ons