Antracite - Remmy, Dari

Sfumature, bruciature, sigarette ed accendini

Fuori fuoco, foto mosse, pose storte, sembra che sorridi

Lo vedo grigio il futuro per me e i miei amici

Ma siamo poeti, la morte sai ci salverà

E il cielo quanto sta stretto quando punti sempre più in alto

È come avere le ali per farlo

Senza il coraggio di compiere il salto

Salto che spesso equivale a stai pronto all’impatto

Appesantiti da cuori di pietra ed amori d’amianto

E quando me ne andrò, come faremo a farne senza

Ritroverai la mia voce nel vento che

Spostano i treni in partenza

Incrociamo le nostre vite giusto per farci male noi

Scopiamo col temporale e poi nei nostri baci antracite

Siamo sorrisi, nascosti dietro le sciarpe

Scarpe nelle pozzanghere e istantanee in scala di grigi

Fermiamo tutto adesso

Prima che mi sfugga tutto questo e tu

Dammi giusto il tempo di cancellare

Il tuo profumo dai miei vestiti

Usciamo quando piove, corri per la via

Tu scappi come un gioco e non ti fai trovare

Tra baci e pizzicotti per la mia apatia

Ci coloriamo assieme sotto al temporale

Temporale, temporale

Ci coloriamo assieme sotto al temporale

Se scappi io ti rincorro, seguo la tua scia

Pare che il cielo pianga il nostro grigio antrace

Sfumature, cambio cure, le mie chiavi e i comodini

Appoggiati a contatto come i nostri corpi

Così appiccicati che poi se sorridi

Manco lo vedo, un po' come vedo i miei amici

Ma quali poeti, qualcuno ci racconterà

E il cielo quanto sta stretto quando l’hai rinchiuso nel palmo

Metto in bocca quando è Armageddon

Grigio d’eterno riverso su un foglio d’asfalto

Sudo freddo tanto, questo caldo è freddo, freddo quanto caldo

Sole quando esco anche senza sole che riscalda

Fresco è soltanto l’alcool, noi col cielo in mano

Che stelle guardiamo, le disegnamo a matite

Io e te su un piano con un bompiano perdiamo la direttrice

Ti amo e ti odio sei bipolare, è questa la mia matrice

Noi scopiamo col temporale e poi nei nostri baci antracite

Non sai quanti ne bacio di grigi, tu che odi le sfumature

Sembro un ladro a rubarti i sorrisi

La smettiamo col tiro alla fune?

Tu sei come un viaggio e balliamo fermi, ultimo tango a Parigi

Dammi giusto il tempo di cancellare

Il tuo profumo dai miei vestiti

Usciamo quando piove, corri per la via

Tu scappi come un gioco e non ti fai trovare

Tra baci e pizzicotti per la mia apatia

Ci coloriamo assieme sotto al temporale

Temporale, temporale

Ci coloriamo assieme sotto al temporale

Se scappi io ti rincorro, seguo la tua scia

Pare che il cielo pianga il nostro grigio antrace

Tinten, brandwonden, sigaretten en aanstekers

Onscherp, wazige foto's, scheve poses, het lijkt alsof je lacht

Ik zie de toekomst grijs voor mij en mijn vrienden

Maar we zijn dichters, je weet dat de dood ons zal redden

En hoe strak de lucht is als je hoger en hoger mikt

Het is alsof je vleugels hebt om het te doen

Zonder de moed om de sprong te wagen

Een sprong die vaak gelijk staat aan klaar zijn voor impact

Gebukt onder harten van steen en liefde voor asbest

En als ik vertrek, hoe gaan we het zonder doen?

Je zult mijn stem vinden in de wind die

Ze verplaatsen de vertrekkende treinen

We kruisen ons leven om onszelf pijn te doen

We neuken met de storm en dan in onze antracietkleurige kusjes

We zijn glimlachen, verborgen achter de sjaals

Schoenen in de plassen en snapshots in grijstinten

Laten we nu alles stoppen

Voordat dit alles en je ontsnapt aan mij

Geef me de tijd om te annuleren

Jouw parfum van mijn kleren

We gaan uit als het regent, rennen over straat

Je rent weg als een spel en je laat je niet vinden

Tussen kussen en knijpen voor mijn apathie

We kleuren samen onder de storm

Onweer, onweer

We kleuren samen onder de storm

Als je wegrent, ren ik achter je aan, ik volg je spoor

Het lijkt erop dat de lucht onze miltvuurgrijs huilt

Shades, ik verander behandelingen, mijn sleutels en nachtkastjes

Leun in contact zoals ons lichaam

Zo aan elkaar geplakt dat als je lacht

Ik mis het, een beetje alsof ik mijn vrienden zie

Maar welke dichters, zal iemand ons vertellen

En hoe strak de lucht is als je hem in je handpalm opsluit

Ik stop het in mijn mond als het Armageddon is

Eeuwig grijs gegoten op een stuk asfalt

Ik zweet veel, deze hitte is koud, even koud als warm

Zonneschijn als ik naar buiten ga, zelfs zonder de zon die opwarmt

Vers is alleen de alcohol, wij met de lucht in de hand

Naar welke sterren kijken we, we tekenen ze met potloden

Jij en ik op een verdieping met een Bompiano verliezen we de regisseur

Ik hou van je en ik haat je, je bent bipolair, dit is mijn matrix

We neuken in de storm en dan in onze antracietkleurige zoenen

Je weet niet hoeveel grijze kussen, jij die schaduwen haat

Ik zie eruit als een dief die je glimlach steelt

Zullen we het touwtrekken stoppen?

Je bent als een reis en we dansen stil, laatste tango in Parijs

Geef me de tijd om te annuleren

Jouw parfum van mijn kleren

We gaan uit als het regent, rennen over straat

Je rent weg als een spel en je laat je niet vinden

Tussen kussen en knijpen voor mijn apathie

We kleuren samen onder de storm

Onweer, onweer

We kleuren samen onder de storm

Als je wegrent, ren ik achter je aan, ik volg je spoor

Het lijkt erop dat de lucht onze miltvuurgrijs huilt