Веснушки - pyrokinesis

Почерком резким

Я рисую между точек отрезки

От пяток до макушки

Так соединяются в созвездия веснушки

Тонут тучи в бездне луж, к ним

Опадает вся листва как безделушки

Но только ты не называй меня бездушным

Ты пойми я просто коллекционирую веснушки

И чтоб родиться звёздам — нужно миллиарды лет

У нас нет времени их ждать

А потому, я провожу меж рыжих точек

Сотни линий, чтобы сто новых созвездий

Осветили всё вокруг и я видел куда бежать

И как не жаль, и как бы не было бы тяжко

Если я усну под небом, то накройте деревяшкой —

Я больше не заслужил

И как не проси смерти про себя

Но ты попробуй это ей в глаза скажи

И дрожи, не думай о вечном

И важно только, что сохранило бы мою речь

Но однажды, позабудете испуг вы

Тот, с которым знаки распадаются на звуки

И на буквы, приобретая смерть

Почерком резким я рисую между точек отрезки

От пяток до макушки — так соединяются в созвездия веснушки

Соединяются веснушки, так соединяются веснушки

Всё в белом инее топя, топя

Соединяются в созвездие по имени тебя тебя, тебя

Почерком резким я рисую между точек отрезки

От пяток до макушки — так соединяются в созвездия веснушки

Соединяются веснушки, так соединяются веснушки

Всё в белом инее топя, топя

Соединяются в созвездие по имени тебя тебя, тебя

И я как не смотри таков

Что такого мешка цинизма не видел Мариенгоф

И ты десятый раз спроси: «Как делишки?»

(Кое-как, но)

Стоит жить хотя бы ради пьяной вишни

Хотя бы ради сахара на розовых губах

И воздух розами пропах — так умирают небеса

И я кажется расклеился опять, и как не просишь

«Помоги», — но себя каждый лепит сам

И я налепил себя как лейкопластырь

На золушки натёртую ступню хрустальной туфелькой

Хоть и проще было склеить ласты, и между нами говоря

Мы будем съедены как трюфель, но

В конце концов ещё не зная стал бы кем

Человек найдёт себя внутри сказаний и легенд

И время не потащит под косу его

Если будет хоть одно неподлежащее сказуемо

— Так что расскажи мне!

Почерком резким я рисую между точек отрезки

От пяток до макушки — так соединяются в созвездия веснушки

Соединяются веснушки, так соединяются веснушки

Всё в белом инее топя, топя

Соединяются в созвездие по имени тебя тебя, тебя

Почерком резким я рисую между точек отрезки

От пяток до макушки — так соединяются в созвездия веснушки

Соединяются веснушки, так соединяются веснушки

Всё в белом инее топя, топя

Соединяются в созвездие по имени тебя тебя, тебя

Почерком резким я рисую между точек отрезки

От пяток до макушки — так соединяются в созвездия веснушки

Соединяются веснушки, так соединяются веснушки

Всё в белом инее топя, топя

Соединяются в созвездие по имени тебя тебя, тебя

Handschrift scherp

Ik teken tussen de punten van het segment

Van hakken tot kroon

Zo verbinden sproeten zich met sterrenbeelden

Wolken verdrinken in de afgrond van plassen, voor hen

Alle bladeren vallen als snuisterijen

Maar noem me niet zielloos

Je begrijpt, ik verzamel alleen sproeten.

En het duurt miljarden jaren voordat de sterren worden geboren

We hebben geen tijd om op ze te wachten.

En daarom spendeer ik tussen de rode stippen

Honderden lijnen naar honderd nieuwe sterrenbeelden

Alles rondom verlicht en ik zag waar ik moest rennen

En hoe spijtig het ook zou zijn, en hoe moeilijk het ook zou zijn

Als ik onder de hemel in slaap val, bedek dan met een stuk hout -

Ik verdien het niet meer

En hoe je jezelf niet om de dood kunt vragen?

Maar je probeert het in haar ogen, vertel het haar

En beef, denk niet aan de eeuwigheid

En het enige dat telt is wat mijn toespraak zou redden

Maar op een dag vergeet je je angst

Degene waarmee de tekens uiteenvallen in geluiden

En in brieven, het verwerven van de dood

In scherp handschrift teken ik tussen de punten van het segment

Van de hielen tot de bovenkant van het hoofd - zo verbinden sproeten zich met sterrenbeelden

Sproeten verbinden, dus sproeten verbinden

Alles in witte rijm verdrinking, verdrinking

Verbind je in een constellatie die jou jou noemde, jij

In scherp handschrift teken ik tussen de punten van het segment

Van de hielen tot de bovenkant van het hoofd - zo verbinden sproeten zich met sterrenbeelden

Sproeten verbinden, dus sproeten verbinden

Alles in witte rijm verdrinking, verdrinking

Verbind je in een constellatie die jou jou noemde, jij

En zo zie ik er niet uit

Wat zo'n zak cynisme niet zag Mariengof

En je vraagt ​​voor de tiende keer: "Hoe gaat het met je?"

(op de een of andere manier, maar)

Het is tenminste de moeite waard om te leven voor een dronken kers

In ieder geval omwille van de suiker op roze lippen

En de lucht rook naar rozen - zo sterft de hemel

En ik schijn weer uit elkaar te zijn gevallen, en hoe je het ook vraagt

"Help" - maar iedereen beeldhouwt zichzelf

En ik zette mezelf op als een pleister

Op Assepoester, een ingewreven voet met een glazen muiltje

Hoewel het gemakkelijker was om de flippers te lijmen, en tussen ons praten

We worden gegeten als een truffel, maar

Uiteindelijk, zonder te weten wie ik zou worden

De mens zal zichzelf in legendes en legendes vinden

En de tijd zal hem niet onder de zeis slepen

Als er ten minste één ongepast predikaat is

“Dus vertel het me!

In scherp handschrift teken ik tussen de punten van het segment

Van de hielen tot de bovenkant van het hoofd - zo verbinden sproeten zich met sterrenbeelden

Sproeten verbinden, dus sproeten verbinden

Alles in witte rijm verdrinking, verdrinking

Verbind je in een constellatie die jou jou noemde, jij

In scherp handschrift teken ik tussen de punten van het segment

Van de hielen tot de bovenkant van het hoofd - zo verbinden sproeten zich met sterrenbeelden

Sproeten verbinden, dus sproeten verbinden

Alles in witte rijm verdrinking, verdrinking

Verbind je in een constellatie die jou jou noemde, jij

In scherp handschrift teken ik tussen de punten van het segment

Van de hielen tot de bovenkant van het hoofd - zo verbinden sproeten zich met sterrenbeelden

Sproeten verbinden, dus sproeten verbinden

Alles in witte rijm verdrinking, verdrinking

Verbind je in een constellatie die jou jou noemde, jij