Чёрное солнышко - pyrokinesis

Себя за тучкой прячет

Там по небу где-то катится

Маленький бурый мячик,

Но явилось второе солнце

И первое рядом с ним даже кажется не горячим

Его зёрнышко упало когда-то ещё давно

Прямо в сердце поля тюльпанов

И выросло из цветов

В лицо горя тебе

И светится грибами ядерными

Моё чёрное солнце

Мы дети таблеток, дети рекламы

Тяжело больны, к выходу ломимся, как таран

И там дорога прямая в телеэкраны,

Но с теми, кто там бывал, уже давно

Не справляются доктора

И у каждого своя рана

И кому-то небо в сеточку

Ну, а кому-то море из-под крана

Кому-то не быть кометой

Кому-то гореть так рано,

А кому-то бить по гробам,

А кому-то по барабану,

Но не сомневайся, братик

Однако

Мы все годимся, чтобы собой землю удобрять

Одинаково

Так что если пятый раз щёлкается затвор

Оба понимаем мы, к чему клонится разговор

К чему катится солнца шар

И с ним косится горизонт

И к чему не лежит душа

Почему ты тогда пришёл?

Но по-новому горя

Тебе готовое принять

И нас не выпустить из пламенных объятий

Моё чёрное солнце!

Горит оно нам там на весь мир,

А с ним новая доминанта горит

И я счёл, это сон лишь, но

Вдруг взошло моё чёрное солнышко

Горит оно нам там на весь мир,

А с ним новая доминанта горит

И я счёл, это сон лишь, но

Вдруг взошло моё чёрное солнышко

Крыши людьми рыгали

Я под ними видел тех, по кому даже не рыдали

Совсем

И сколько обведённых тел

И мелом к ним комментариев,

А ты представь, если б асфальт мог разговаривать?

И сколько разбивалось о бетон?

И сколько слёз было вылито прямо на тротуар?

И что он бы сказал в ответ?

Да в общем-то ничего

Несмотря на всю ту печаль, у асфальта эмоций нет,

А вот какой-то человечишка

Возомнил себе перечить богам

Искусство и долото взял и чувством

Наделил холодный, мёртвый камень,

А вот люди почему-то ведут себя как бетон:

Живут и все как бы тонут

Жрут и на всё готовы

Желудок — не голова: переварит, не зная что это

И нас таких даже не миллион и не два

Посмотри: (тут внутри у всех ядерная война)

Себя за тучкой прячет

Там по небу где-то катится

Маленький бурый мячик,

Но явилось второе солнце

И первое рядом с ним даже кажется не горячим

Его зёрнышко упало когда-то ещё давно

Прямо в сердце поля тюльпанов

И выросло из цветов

В лицо горя тебе

И светится грибами ядерными

Моё чёрное солнце (В-о-о-у)

Моё чёрное солнце (В-о-о-у)

Моё чёрное солнышко (В-о-о-у)

Моё чёрное солнышко (В-о-о-у)

Моё чёрное солнце (В-о-о-у)

Моё чёрное солнышко (В-о-о-у)

Моё чёрное солнышко (В-о-о-у)

Моё чёрное солнышко (В-о-о-у)

Горит оно нам там на весь мир,

А с ним новая доминанта горит

И я счёл, это сон лишь, но

Вдруг взошло моё чёрное солнышко

Горит оно нам там на весь мир,

А с ним новая доминанта горит

И я счёл, это сон лишь, но

Вдруг взошло моё чёрное солнышко

Hij verbergt zich achter een wolk

Daar rolt het ergens in de lucht

Kleine bruine bal

Maar de tweede zon verscheen

En de eerste naast hem lijkt niet eens hot

Zijn zaad viel eens

Midden in een tulpenveld

En roos van bloemen

In het aangezicht van verdriet voor jou

En gloeit met nucleaire paddenstoelen

mijn zwarte zon

Wij zijn kinderen van pillen, kinderen van reclame

We zijn ernstig ziek, we stormen als een stormram naar de uitgang

En daar is de weg rechtstreeks naar tv-schermen,

Maar met degenen die er al heel lang zijn

Doktoren kunnen het niet aan

En iedereen heeft zijn eigen wond

En voor iemand is de lucht in het net

Nou, voor iemand de zee uit de kraan

Iemand kan geen komeet zijn

Iemand brandt zo vroeg

En iemand om op de doodskisten te slaan,

En iemand op de trommel,

Maar aarzel niet, broeder

Echter

We zijn allemaal geschikt om de aarde te bemesten

Even

Dus als de sluiter voor de vijfde keer klikt

We begrijpen allebei waar het gesprek toe leidt

Waarom rolt de zonnebal?

En de horizon tuurt ermee

En waar de ziel niet tegen liegt?

Waarom ben je dan gekomen?

Maar op een nieuwe manier verdriet

klaar om je te ontvangen

En laat ons niet uit de vurige omhelzing

Mijn zwarte zon

Het brandt voor ons daar over de hele wereld,

En met hem brandt een nieuwe dominante

En ik dacht dat het maar een droom was, maar

Plots kwam mijn zwarte zon op

Het brandt voor ons daar over de hele wereld,

En met hem brandt een nieuwe dominante

En ik dacht dat het maar een droom was, maar

Plots kwam mijn zwarte zon op

De daken werden door mensen laten boeren

Ik zag onder hen degenen voor wie ze niet eens huilden

helemaal niet

En hoeveel omcirkelde lichamen?

En krijt opmerkingen aan hen,

Kun je je voorstellen dat asfalt zou kunnen praten?

En hoeveel zijn er op beton gevallen?

En hoeveel tranen werden er vergoten op het trottoir?

En wat zou hij daarop antwoorden?

Ja, in het algemeen, niets

Ondanks al dat verdriet kent het asfalt geen emoties,

En hier is een mens

Ik stelde me voor om ruzie te maken met de goden

Kunst en beitel namen en voelen

Begiftigd met een koude, dode steen,

Maar om de een of andere reden gedragen mensen zich als beton:

Ze leven en iedereen lijkt te verdrinken

Eten en klaar voor alles

De maag is niet het hoofd: het zal verteren zonder te weten wat het is

En we zijn niet eens met een miljoen of twee

Kijk: (er is een nucleaire oorlog in iedereen)

Hij verbergt zich achter een wolk

Daar rolt het ergens in de lucht

Kleine bruine bal

Maar de tweede zon verscheen

En de eerste naast hem lijkt niet eens hot

Zijn zaad viel eens

Midden in een tulpenveld

En roos van bloemen

In het aangezicht van verdriet voor jou

En gloeit met nucleaire paddenstoelen

Mijn zwarte zon (Whoa)

Mijn zwarte zon (Whoa)

Mijn zwarte zon (Whoa)

Mijn zwarte zon (Whoa)

Mijn zwarte zon (Whoa)

Mijn zwarte zon (Whoa)

Mijn zwarte zon (Whoa)

Mijn zwarte zon (Whoa)

Het brandt voor ons daar over de hele wereld,

En met hem brandt een nieuwe dominante

En ik dacht dat het maar een droom was, maar

Plots kwam mijn zwarte zon op

Het brandt voor ons daar over de hele wereld,

En met hem brandt een nieuwe dominante

En ik dacht dat het maar een droom was, maar

Plots kwam mijn zwarte zon op