Терновый венец эволюции - pyrokinesis

Поезд теряет звено из цепи пищевой с каждой следующей станцией

Рубим развития ветвь, на которой сидим, перепутавши регресс с ренессансом

И в этом бешеном танце

Лишь бы кое-как не споткнуться

И каждый шаг – провокация, ненависть – это последний этап эволюции

Эмоции, мутации

И никто не хочет жертвой остаться

И чтоб защитить от людей свое сердце

Мы начали отращивать панцири

И каждый новорожденный вид обречен выполнять лишь один алгоритм:

Люби, ненавидь и кончай суицидом

Но если мы опять переживем этот цикл

Пойми

Значит, нам повезло

Значит, встретимся снова увядшей весной

В городе виселиц наша любовь – это водка, таблетки и сифилис

Там наша последняя пристань, там уже не проснуться

И впитавши всю боль, я себя короную в терновый венец эволюции

Давно ждет как постель

Трон из шипов, колыбель из костей

Бей на осколки грааль

И пой, революция

Гвозди вбиваю по гроб эволюции

Поглощая все время боль, буду скрещивать ненависть и любовь

И когда они вместе сольются

Взойду на терновый венец эволюции

Давно ждет, как постель

Трон из шипов, колыбель из костей

Бей на осколки, грааль

И пой, революция

Гвозди вбиваю по гроб эволюции

Поглощая все время боль, буду скрещивать ненависть и любовь

И когда они вместе сольются

Взойду на терновый венец эволюции

И под каждым, кто как-нибудь выжил

Трещит по кускам пирамиды каркас

И дабы залезть на ступеньку повыше, мутируем в себе шестое чувство и третий глаз

И каждый шаг – это риск обратиться во тьму от эффектов побочных

Любовь – это наш вампиризм, и мы скованы все в пищевую цепочку

Наша дорога нелегка, и, строя лестницу на небо по спирали ДНК, и на века

Но основное правило упущено — дорога разрушается под ногами идущего

Наша функция – деструкция

И труп мой пересобирая бегло все эмоции в конструкторы

Как сделать так, чтобы опять суметь улыбаться?

Но, как не ставь, тут не подходит ни одна комбинация

Над тем, что любили, творим геноциды

Рождаемся снова, начать новый цикл

И в жизни нет смысла, а смерть – самоцель

Но я все изменю, отыскав кадуцей

Это ключ

Поглотивши всю боль и войной над собой совершив революцию

И снёсши цепь пищевую, взойду на терновый венец эволюции

Давно ждет как постель

Трон из шипов, колыбель из костей

Бей на осколки, грааль

И пой, революция

Гвозди вбиваю по гроб эволюции

Поглощая все время боль, буду скрещивать ненависть и любовь

И когда они вместе сольются

Взойду на терновый венец эволюции

Давно ждет как постель

Трон из шипов, колыбель из костей

Бей на осколки, грааль

И пой, революция

Гвозди вбиваю по гроб эволюции

Поглощая все время боль, буду скрещивать ненависть и любовь

И когда они вместе сольются

Взойду на терновый венец эволюции

De trein verliest bij elk volgend station een schakel in de voedselketen.

We snijden de ontwikkelingstak waarop we zitten, verwarren regressie met renaissance

En in deze gekke dans

Gewoon om op de een of andere manier niet te struikelen

En elke stap is een provocatie, haat is de laatste fase van evolutie

Emoties, mutaties

En niemand wil een slachtoffer zijn

En om je hart te beschermen tegen mensen

We begonnen schelpen te kweken

En elke pasgeboren soort is gedoemd om slechts één algoritme uit te voeren:

Heb lief, haat en pleeg zelfmoord

Maar als we nog een keer door deze cyclus gaan

Begrijpen

Dus we hebben geluk

Dus we zien elkaar weer in de verdorde lente

In de stad van de galg is onze liefde wodka, pillen en syfilis

Daar is onze laatste pier, er wordt niet meer wakker gemaakt

En nadat ik alle pijn heb geabsorbeerd, kroon ik mezelf met de doornenkroon van de evolutie

Langverwacht als een bed

Troon van doornen, wieg van botten

Baai op de fragmenten van de graal

En zing, revolutie

Ik sla spijkers in de doodskist van de evolutie

De hele tijd pijn absorberend, zal ik haat en liefde kruisen

En als ze bij elkaar komen

Ik zal de doornenkroon van de evolutie beklimmen

Langverwacht als een bed

Troon van doornen, wieg van botten

Raak de scherven, graal

En zing, revolutie

Ik sla spijkers in de doodskist van de evolutie

De hele tijd pijn absorberend, zal ik haat en liefde kruisen

En als ze bij elkaar komen

Ik zal de doornenkroon van de evolutie beklimmen

En onder iedereen die het op de een of andere manier heeft overleefd

Het frame scheurt in stukken van de piramide

En om een ​​stap hoger te klimmen, muteren we in onszelf het zesde zintuig en het derde oog

En elke stap is het risico om in duisternis te veranderen door de effecten van bijwerkingen.

Liefde is ons vampirisme, en we zijn allemaal geketend in de voedselketen

Onze weg is niet gemakkelijk, en het bouwen van een trap naar de hemel langs de DNA-helix, en al eeuwenlang

Maar de hoofdregel wordt gemist - de weg stort in onder de voeten van de wandelende

Onze functie is vernietiging

En mijn lijk dat alle emoties vloeiend weer samenvoegde tot constructors

Hoe zorg je ervoor dat je weer kunt lachen?

Maar hoe je ook inzet, geen enkele combinatie is hier geschikt.

Over waar we van hielden, creëren we genociden

Opnieuw geboren, start een nieuwe cyclus

En er is geen zin in het leven, en de dood is een doel op zich

Maar ik zal alles veranderen door de caduceus te vinden

Dit is de sleutel

Na alle pijn en de oorlog over zichzelf te hebben ingeslikt, een revolutie te hebben gemaakt

En nadat ik de voedselketen heb vernietigd, zal ik de doornenkroon van de evolutie beklimmen

Langverwacht als een bed

Troon van doornen, wieg van botten

Raak de scherven, graal

En zing, revolutie

Ik sla spijkers in de doodskist van de evolutie

De hele tijd pijn absorberend, zal ik haat en liefde kruisen

En als ze bij elkaar komen

Ik zal de doornenkroon van de evolutie beklimmen

Langverwacht als een bed

Troon van doornen, wieg van botten

Raak de scherven, graal

En zing, revolutie

Ik sla spijkers in de doodskist van de evolutie

De hele tijd pijn absorberend, zal ik haat en liefde kruisen

En als ze bij elkaar komen

Ik zal de doornenkroon van de evolutie beklimmen