Стотысячекрылым - pyrokinesis

В глазах каждой зимующей птицы

Что улетала на юг, созерцал отражение

Зарницы тех душ, что напрасно погибли в бою

За идеи, за пламя в душе, но самих не нашедших приют

И стотысячекрылый косяк перелетных в строю

У которого сто тысяч судеб и каждый в нем ищет свою

Всеми клетками своего тела

Что стали пернатым темницей

Я чувствую, может когда-то

Сорвутся с оков и мои перелетные птицы

В небе так чисто,

А на земле лишь бесчисленны дыры

Надеюсь сломать эту клетку и тоже потом

Как они стать стотысячекрылым

Мы прыгаем все с ветки на ветку

Проживая беспощадно медленно век тут

Прогорая быстро, пустим пепел по ветру

И глаза наполненные светом померкнут

Мы не хотели власти над всем миром

Мы желали быть свободней многокрылых серафимов

И беспечно пальцем тыкая в туманность Андромеды

Мы хотели быть сверхновой, будто Гамма и Омега

А пока мы ищем свою пару тех крыльев,

Но покоривши океан, мы все выльем

И выпьем опустошая других, затем себя

Наполняя, ищем новые моря день ото дня

И я меняю фотокарточки в альбоме

И я все не доверяю ни на каплю, ни на долю

Этой памяти, не знаю как избавиться от боли,

Но все так же подставляю охладевшие ладони

Под твои мокрые глазки, уже прозябшие насквозь

И почти угасший внутренний огонь

И я прошу, позволь дотронуться рукой к твоим щекам

И видел крылья в отраженье твоих слез, но не считал

Сколько птиц перелетных

И сколько же из них так низко берёт

И сколько прячется за книг переплеты

И сколько больше никогда не споёт, никогда не споёт

И всеми клетками своего тела

Что стали пернатым темницей

Я чувствую может когда-то

Сорвутся с оков и мои перелетные птицы

В небе так чисто,

А на земле лишь бесчисленны дыры

Надеюсь сломать эту клетку и тоже потом

Как они стать стотысячекрылым

Сколько в клетке пробыли мы

Ведь на земле нас не приняли,

Но словив ветра порывы, мы

Обернемся стотысячекрылыми

Сколько в клетке пробыли мы

Ведь на земле нас не приняли,

Но словив ветра порывы, мы

Обернемся стотысячекрылыми!

Стотысячекрылыми, стотысячекрылыми

Стотысячекрылыми, обернемся стотысячекрылыми

Стотысячекрылыми, стотысячекрылыми

Стотысячекрылыми, обернемся стотысячекрылыми

Сколько в клетке пробыли мы

Ведь на земле нас не приняли,

Но словив ветра порывы, мы

Обернемся стотысячекрылыми

Сколько в клетке пробыли мы

Ведь на земле нас не приняли,

Но словив ветра порывы, мы

Обернемся стотысячекрылыми

Стотысячекрылыми, стотысячекрылыми

Стотысячекрылыми, обернемся стотысячекрылыми

Стотысячекрылыми, стотысячекрылыми

Стотысячекрылыми, обернемся стотысячекрылыми

In de ogen van elke overwinterende vogel

Die vloog naar het zuiden, overwoog de reflectie

Bliksem van die zielen die tevergeefs stierven in de strijd

Voor ideeën, voor de vlam in de ziel, maar voor wie zelf geen beschutting heeft gevonden

En een honderdduizend-gevleugelde school van migrerende in de gelederen

Wie heeft honderdduizend lotsbestemmingen en iedereen in hem is op zoek naar het zijne?

Met alle cellen van je lichaam

Wat werd een gevederde kerker

Ik voel me misschien ooit

Mijn trekvogels komen ook los

De lucht is zo helder

En op de grond zijn er maar ontelbare gaten

Ik hoop deze kooi te doorbreken en dan ook

Hoe worden ze honderdduizend vleugels?

We springen allemaal van tak naar tak

Hier een eeuw lang genadeloos langzaam leven

Snel brandend, laat de as in de wind

En ogen gevuld met licht zullen vervagen

We wilden geen macht over de hele wereld

We wilden vrijer zijn dan veelvleugelige serafijnen

En nonchalant porren in de Andromeda nevel

We wilden een supernova zijn zoals Gamma en Omega

Ondertussen zijn we op zoek naar ons paar van die vleugels,

Maar nadat we de oceaan hebben veroverd, zullen we alles uitstorten

En laten we drinken, anderen verwoesten, dan onszelf

Vullend, elke dag op zoek naar nieuwe zeeën

En ik verander de fotokaarten in het album

En ik vertrouw niet alles, een druppel of een fractie

Deze herinnering, ik weet niet hoe ik van de pijn af moet komen,

Maar toch vervang ik mijn koude handpalmen

Onder je natte ogen, al doorgekoeld

En een bijna gedoofd innerlijk vuur

En ik vraag, laat me je wangen aanraken met mijn hand

En ik zag de vleugels in de weerspiegeling van je tranen, maar telde niet mee

Hoeveel trekvogels

En hoeveel van hen nemen zo weinig?

En hoeveel verschuilen zich achter boekbanden

En hoevelen zullen nooit meer zingen, zullen nooit meer zingen

En met alle cellen van je lichaam

Wat werd een gevederde kerker

Ik voel me misschien ooit

Mijn trekvogels komen ook los

De lucht is zo helder

En op de grond zijn er maar ontelbare gaten

Ik hoop deze kooi te doorbreken en dan ook

Hoe worden ze honderdduizend vleugels?

Hoe lang zitten we al in de kooi

We werden tenslotte niet geaccepteerd op aarde,

Maar nadat we windvlagen hadden opgevangen, hebben we

Laten we veranderen in honderdduizend vleugels

Hoe lang zitten we al in de kooi

We werden tenslotte niet geaccepteerd op aarde,

Maar nadat we windvlagen hadden opgevangen, hebben we

Laten we veranderen in honderdduizend vleugels!

Honderdduizend-gevleugelde, honderdduizend-gevleugelde

Honderdduizend-gevleugelde, verander in honderdduizend-gevleugelde

Honderdduizend-gevleugelde, honderdduizend-gevleugelde

Honderdduizend-gevleugelde, verander in honderdduizend-gevleugelde

Hoe lang zitten we al in de kooi

We werden tenslotte niet geaccepteerd op aarde,

Maar nadat we windvlagen hadden opgevangen, hebben we

Laten we veranderen in honderdduizend vleugels

Hoe lang zitten we al in de kooi

We werden tenslotte niet geaccepteerd op aarde,

Maar nadat we windvlagen hadden opgevangen, hebben we

Laten we veranderen in honderdduizend vleugels

Honderdduizend-gevleugelde, honderdduizend-gevleugelde

Honderdduizend-gevleugelde, verander in honderdduizend-gevleugelde

Honderdduizend-gevleugelde, honderdduizend-gevleugelde

Honderdduizend-gevleugelde, verander in honderdduizend-gevleugelde