Прикоснувшиеся к солнцу - pyrokinesis

Не смотри на моё пепельное тело

Я хотел светить, но оно только медленно горело (до шрамов)

Таким меня на праздник вряд ли позовут

И, может быть, я хуже стану, потерявши красоту

И с клятвы – ни одной тут буквы не забыл я

Не смотри на мои страшные обугленные крылья

В непонятном вам присуще видеть монстров

Но родная, ты пойми, мы просто

Прикоснувшиеся к солнцу

Наши ослепли небеса, но

Я всё вижу свет в твоих глазах

И, как зиму сменит лето и весна

Умрёт поэт тогда, когда тут будет некому писать

Потеряться здесь легко совсем

И наша юность – ледяная цитадель

Где только холод снега есть

Сто вопросов, лишь один ответ, семь бед

Но помни: "Дорогая, сакура тут расцветает по весне..."

И каждый тут когда-то станет лишним

Но клянусь, что распущусь с листами самой спелой вишни

И опять опаду спирально ярко красным вихрем

И отдам себя всем этим песням

Только бы не стихли никогда

Но ошибся видимо в расчётах и хотел немного света

Но споткнулся, обжигая щёки и упал

Не смотри на нас как-будто бы на монстров

"Дорогая, просто мы из тех

Кто прикоснулся к солнцу и сгорел..."

Мир – лишь пепел, а время – песок

Я пролечу кометой, между тысячелетних летних лесов

И всё — помещу на камни гроба, лишь в несколько слов:

"Жил, горел и умер, и ушёл доиграв эпизод..."

Мне всё равно бессмертие иль погост

Но родная, я прошу, ответь мне на один вопрос

Прошу... "Жить чтоб была память или скоротечно?

Искусство в одном миге или всё же в бесконечности?"

Не жалеете, не плачете, не ждёте

Не смотри на мои раны, мои шрамы и ожоги

Не смотри, не смотри на нас как-будто бы на монстров

"Дорогая, ты пойми – мы просто прикоснувшиеся к солнцу..."

Не жалеете, не плачете, не ждёте

Не смотри на мои раны, мои шрамы и ожоги

Не смотри, не смотри на нас, как-будто бы на монстров

"Дорогая, ты пойми – мы просто прикоснувшиеся к солнцу..."

Не жалеете, не ждёте

Не смотри – на мои шрамы и ожоги

Не смотри на нас, как-будто бы на монстров

"Дорогая, ты пойми – мы просто прикоснувшиеся к солнцу..."

"Прикоснувшиеся к солнцу..."

Мы просто прикоснувшиеся к солнцу!

Мы не уроды и не монстры.

"Дорогая, просто мы из тех –

Кто прикоснулся к солнцу и сгорел..."

Идеи есть и ничего больше не нужно,

И нить жизнь суметь провести в игольное ушко,

Чтобы залатать все дыры в ткани мироздания,

Но указов и инструкций дальше не раздали нам...

И мы не знаем, что нас дальше ожидает,

В мириаде из случайных чисел выловим глазами –

Тот фундамент... тайный ноль,

Что из пустоты, когда-нибудь станет для нас –

Этой самой иглой и мы...

Готовы солнца выдержит всю боль

И если судьба мученика выпала,

Я понял – нужно что-то поменять,

Но пока что - непонятно,

Я пришёл чтобы разрушить или создавать?...

Принять себя, найти спокойствие внутри,

Или снова поднять в воздух –

Знамя утренней звезды...

Орать...

Забудьте всё тут или яростно горите...

Я рождён любить всем сердцем,

Или всё же ненавидеть...

Расскажи...

Честно я запутался...

Честно я запутался...

Я запутался...

Не жалеете, не плачете и не ждёте,

Не смотри на мои раны, мои шрамы и ожоги,

Не смотри.

Не смотри на нас, как-будто бы на монстров.

"Дорогая, ты пойми – мы просто прикоснувшиеся к Солнцу..."

Не жалеете, не плачете и не ждёте,

Не смотри на мои раны, мои шрамы и ожоги,

Не смотри.

Не смотри на нас, как-будто бы на монстров.

"Дорогая, ты пойми – мы просто прикоснувшиеся к Солнцу..."

Не жалеете, не ждёте...

Не смотри – на мои шрамы и ожоги...

Не смотри на нас, как-будто бы на монстров.

"Дорогая, ты пойми – мы просто прикоснувшиеся к Солнцу..."

"Прикоснувшиеся к солнцу..."

Мы просто – "прикоснувшиеся к солнцу!"

Мы не уроды и не монстры.

"Дорогая, просто мы из тех –

Кто прикоснулся к солнцу и сгорел..."

Kijk niet naar mijn asgrauwe lichaam

Ik wilde stralen, maar het brandde maar langzaam (tot littekens)

Het is dus onwaarschijnlijk dat ik voor de vakantie zal worden opgeroepen

En misschien word ik erger en verlies ik schoonheid

En met een eed - ik ben hier geen enkele letter vergeten

Kijk niet naar mijn verschrikkelijk verkoolde vleugels

In het onbegrijpelijke heb je de neiging monsters te zien

Maar schat, je begrijpt, we zijn rechtvaardig

Aangeraakt door de zon

Onze lucht is verblind, maar

Ik zie het licht in je ogen

En hoe de winter zal worden vervangen door zomer en lente

De dichter zal sterven als er niemand zal zijn om te schrijven

Het is gemakkelijk om hier te verdwalen

En onze jeugd is een ijsburcht

Waar alleen de kou van de sneeuw is

Honderd vragen, slechts één antwoord, zeven problemen

Maar onthoud: "Schat, kersenbloesems hier in de lente..."

En iedereen hier zal op een dag overbodig worden

Maar ik zweer dat ik zal bloeien met bladeren van de rijpste kers

En opnieuw zal ik spiraalsgewijs vallen in een felrode wervelwind

En geef mezelf aan al deze liedjes

Als ze maar nooit zouden verdwijnen

Maar blijkbaar heb ik een fout gemaakt in de berekeningen en wilde ik wat licht

Maar hij struikelde, verbrandde zijn wangen en viel

Kijk niet naar ons alsof we monsters zijn

"Schat, wij zijn er maar een van

Wie raakte de zon aan en verbrandde...

De wereld is maar as en de tijd is zand

Ik vlieg als een komeet, tussen duizend jaar oude zomerbossen

En dat is het - ik zal het in een paar woorden op de stenen van de kist leggen:

"Hij leefde, verbrandde en stierf, en vertrok na het spelen van de aflevering ..."

Het kan me niet schelen onsterfelijkheid of kerkhof

Maar schat, ik vraag je om me één vraag te beantwoorden

Ik vraag ... "Om zo te leven dat er een herinnering is of vluchtig?

Kunst in een oogwenk of is het in het oneindige?

Heb geen spijt, huil niet, wacht niet

Kijk niet naar mijn wonden, mijn littekens en brandwonden

Kijk niet, kijk niet naar ons alsof we monsters zijn

"Schat, je begrijpt - we hebben net de zon aangeraakt ..."

Heb geen spijt, huil niet, wacht niet

Kijk niet naar mijn wonden, mijn littekens en brandwonden

Kijk niet, kijk niet naar ons alsof we monsters zijn

"Schat, je begrijpt - we hebben net de zon aangeraakt ..."

Geen spijt, wacht niet

Kijk niet naar mijn littekens en brandwonden

Kijk niet naar ons alsof we monsters zijn

"Schat, je begrijpt - we hebben net de zon aangeraakt ..."

"De zon aanraken..."

We hebben net de zon aangeraakt!

We zijn geen freaks of monsters.

"Schat, wij zijn slechts een van die -

Wie raakte de zon aan en verbrandde...

Er zijn ideeën en niets anders is nodig,

En in staat zijn de levensdraad in het oog van een naald te houden,

Om alle gaten in het weefsel van het universum te dichten,

Maar decreten en instructies werden ons verder niet gegeven ...

En we weten niet wat ons te wachten staat

In een groot aantal willekeurige getallen die we vangen met onze ogen -

Die stichting... geheime nul

Wat uit de leegte op een dag voor ons zal worden -

Met deze naald en we ...

Klaar voor de zon om alle pijn te weerstaan

En als het lot van de martelaar uitvalt,

Ik besefte dat er iets moest veranderen

Maar tot nu toe is het niet duidelijk

Ben ik hier om te vernietigen of te creëren?

Accepteer jezelf, vind rust in jezelf

Of ga weer de lucht in -

Ochtendster spandoek...

Roepen...

Vergeet alles hier of brand woedend...

Ik ben geboren om lief te hebben met heel mijn hart

Of nog steeds haat...

Vertellen...

Eerlijk gezegd ben ik in de war...

Eerlijk gezegd ben ik in de war...

Ik ben in de war...

Heb geen spijt, huil niet en wacht niet,

Kijk niet naar mijn wonden, mijn littekens en brandwonden

Kijk niet.

Kijk niet naar ons alsof we monsters zijn.

"Schat, je begrijpt - we hebben net de zon aangeraakt ..."

Heb geen spijt, huil niet en wacht niet,

Kijk niet naar mijn wonden, mijn littekens en brandwonden

Kijk niet.

Kijk niet naar ons alsof we monsters zijn.

"Schat, je begrijpt - we hebben net de zon aangeraakt ..."

Geen spijt, wacht niet...

Kijk niet naar mijn littekens en brandwonden...

Kijk niet naar ons alsof we monsters zijn.

"Schat, je begrijpt - we hebben net de zon aangeraakt ..."

"De zon aanraken..."

We zijn gewoon - "de zon aangeraakt!"

We zijn geen freaks of monsters.

"Schat, wij zijn slechts een van die -

Wie raakte de zon aan en verbrandde...