My Beautiful Madness - pyrokinesis

Время как насекомые, звёзды как насекомые

Люди как насекомые, человек, как гусеница,

Мечтав быть бабочкой во всю,

Способен всё-таки придти потом к счастливому концу.

И абсолютно всё равно как не был слаб бы,

Он мог поднять весь необъятный мир на свои

Тоненькие лапки, но...

И если оборвать, то будет нечем,

И не сдержит в руках себя бесконечность (Ведь нету лапок).

И желание всё сжечь, увы, так бесчеловечно,

Но есть в каждом человеке (И так лакомо).

Коли тьма идёт войною, то просто тут пробить двойное дно,

И там искать во всём красоту в пустоте.

И снова станет ни в одном глазу,

Оно внизу и не молчит моё прекрасное безумие.

Моё прекрасное безумие,

Моё прекрасное безумие,

Моё прекрасное безумие.

Хэй, привет, моё прекрасное безумие.

Моё прекрасное безумие,

Моё прекрасное безумие,

Моё прекрасное безумие.

Хэй, привет, моё прекрасное...

Маленький человечек, пытаясь прыгнуть за грань,

Себе лапки сломал, кузнечик.

И как в судьбу не играй, но он сам себя покалечил.

Устав страдать, он смерть зовёт под венец

И, пытаясь найти конец, но без лапок он бесконечен.

На небе смерть, и звёзды нашли своё.

На древе жизни больше птичка и гнёздышка не совьёт.

И бог на помощь позовёт, как предсказуемо.

Но я не доползу, ему молчит моё прекрасное безумие

Не помогут ни маги, ни доктора.

И кто в юности не страдал, тот в старости поболит.

Кто в порядке вещей видит только светлое, тот дурак.

Тому, кто приручил бардак, тому хаос благоволит.

Моё прекрасное безумие,

Моё прекрасное безумие,

Моё прекрасное безумие.

Хэй, привет, моё прекрасное безумие.

Моё прекрасное безумие,

Моё прекрасное безумие,

Моё прекрасное безумие.

Хэй, привет, моё прекрасное безумие.

Tijd is als insecten, sterren zijn als insecten

Mensen zijn als insecten, mensen zijn als rupsen,

Dromen om volledig een vlinder te zijn,

Nog steeds in staat om tot een gelukkig einde te komen.

En het maakt niet uit hoe zwak hij zou zijn,

Hij zou de hele uitgestrekte wereld op zijn

Kleine pootjes, maar...

En als je het afsnijdt, zal er niets zijn,

En hij zal het oneindige niet in zijn handen houden (er zijn tenslotte geen poten).

En het verlangen om alles te verbranden, helaas, is zo onmenselijk,

Maar er is in elke persoon (en zo lekker).

Als de duisternis ten strijde trekt, dan is het alleen maar om door een dubbele bodem te breken,

En om daar schoonheid te zoeken in alles in de leegte.

En opnieuw zal het in één oog worden,

Het is beneden en blijft niet stil mijn mooie waanzin.

Mijn mooie waanzin

Mijn mooie waanzin

Mijn mooie waanzin

Hé, hallo, mijn mooie waanzin.

Mijn mooie waanzin

Mijn mooie waanzin

Mijn mooie waanzin

Hé, hallo, mijn mooie...

Kleine man probeert over de lijn te springen

Hij brak zijn poten, sprinkhaan.

En speel het lot niet, maar hij heeft zichzelf kreupel gemaakt.

Moe van het lijden roept hij de dood door het gangpad

En proberen het einde te vinden, maar zonder poten is het eindeloos.

Er is dood aan de hemel, en de sterren hebben de hunne gevonden.

Op de levensboom zullen de vogel en het nest niet meer zaaien.

En God zal om hulp roepen, zoals voorspeld.

Maar ik zal niet kruipen, mijn mooie waanzin zwijgt voor hem

Noch goochelaars, noch dokters zullen helpen.

En wie in zijn jeugd niet heeft geleden, zal op hoge leeftijd pijn doen.

Wie in de orde der dingen alleen het licht ziet, is een dwaas.

Degene die de rotzooi heeft getemd, chaos is hem gunstig gezind.

Mijn mooie waanzin

Mijn mooie waanzin

Mijn mooie waanzin

Hé, hallo, mijn mooie waanzin.

Mijn mooie waanzin

Mijn mooie waanzin

Mijn mooie waanzin

Hé, hallo, mijn mooie waanzin.