Black Roze Garotte - pyrokinesis

А, пирокинез

Ангелы не летают

Кризис личности, музыка сдохла

Хватаю с поличным себя, чтоб захлопнул

Навеки свой грязный, испорченный рот

И гарротой из розы с шипами сжимает у горла, чтоб точно замолк

И потом на замок навсегда запереть свою музу от всех оперетт

Только мой оберег не твой крест и не фрески

Из рая я вылетел с треском и, сгорая, я вылил всё мерзкое

Вместе с абсентом в стакан и поджёг, восклицая

«Гори, умоляю, сгори и сгори в пепелище!»

Два года назад был духовно богатым, а стал полностью нищим

Зачем-то пытаясь найти себя там, где нормальные люди не ищут,

Но поезд ушёл, и боязно, что, кроме боли, в наш дом ничего не идёт

И как шторм, моя комната — хаос, и свет не проходит блокаду из штор

Шею затянет гаррота, и роза когтями под рокот небес овивает артерии

Времени нету, и нету надежд, и нету намерений

Перевернуть мне хотелось весь мир,

Но я перевернул только крест и плевал

Пожелав захлебнуться в крови

Пока делаю тонкий надрез у артерий

И перевернуть мне хотелось весь мир,

Но я перевернул только крест и плевал

Пожелав захлебнуться в крови

Моей розе, что делает тонкий надрез у артерий (Пау)

Шею стянет гаррота

Стянет гаррота, стянет гаррота

Шею стянет гаррота

Костями мой рок, разложивший по нотам

Шею стянет гаррота

Стянет гаррота, стянет гаррота

Шею стянет гаррота

Костями мой рок, разложивший по нотам

Жизнь не нуар.

Я пью за здоровье твоё до дна жидкий уран

Крикни: «Ура!».

Я, видимо, скоро отправлюсь по ада кругам,

Но отрады нет.

Я, задыхаясь, глотаю пропитанный ядом воздух

Не знаю, приду ли в порядок после, но продолжаю изрядно форсить

Это гнилое искусство.

Я мусор толкаю без устали вусмерть

Из уст моих брань, и не пустят к райским дверям

И всё, что ты, мразь, потерял, не вернуть

И мне в раз поменять весь мой труд на бутылку

Гаррота шипами скользнёт вдоль шейных отделов

И только дым тут окрасит пространство и комнату в серый оттенок

Перевернуть мне хотелось весь мир,

Но я перевернул только крест и плевал

Пожелав захлебнуться в крови

Пока делаю тонкий надрез у артерий

И перевернуть мне хотелось весь мир,

Но я перевернул только крест и плевал

Пожелав захлебнуться в крови

Моей розе, что делает тонкий надрез у артерий

Шею стянет гаррота

Стянет гаррота, стянет гаррота

Шею стянет гаррота

Костями мой рок, разложивший по нотам

Шею стянет гаррота

Стянет гаррота, стянет гаррота

Шею стянет гаррота

Костями мой рок, разложивший по нотам

Ah, pyrokinese.

Engelen vliegen niet

Identiteitscrisis, muziek is dood

Ik pak mezelf op heterdaad om te slaan

Voor altijd je vuile, verwende mond

En met een garrote van rozen met doornen knijpt hij in de keel, zodat hij definitief zwijgt

En sluit dan je muze voor altijd van alle operettes

Alleen mijn amulet is niet jouw kruis en fresco's

Ik vloog uit het paradijs met een knal en, brandend, stortte ik alles verachtelijk uit

Samen met absint in een glas en in brand steken, uitroepend

"Brand, ik smeek u, brand en brand in de as!"

Twee jaar geleden was ik geestelijk rijk, maar werd helemaal arm

Om de een of andere reden probeer je jezelf te vinden waar normale mensen niet kijken,

Maar de trein vertrok, en het is eng dat er, afgezien van pijn, niets naar ons huis komt

En als een storm is mijn kamer een chaos, en het licht komt niet door de blokkade van de gordijnen

Garrote zal de nek spannen, en de rozenklauwen rond de slagaders naar het gebrul van de hemel

Er is geen tijd, en er zijn geen hoop, en er zijn geen intenties

Ik wilde de hele wereld veranderen

Maar ik draaide alleen het kruis om en spuugde

In bloed willen stikken

Tijdens het maken van een dunne incisie in de buurt van de slagaders

En ik wilde de hele wereld veranderen,

Maar ik draaide alleen het kruis om en spuugde

In bloed willen stikken

Naar mijn roos die een dunne incisie maakt bij de slagaders (Pow)

Garrote trekt aan de nek

Trek de garrote eraf, trek de garrote eraf

Garrote trekt aan de nek

De botten van mijn rots, ontbonden in noten

Garrote trekt aan de nek

Trek de garrote eraf, trek de garrote eraf

Garrote trekt aan de nek

De botten van mijn rots, ontbonden in noten

Het leven is geen noir.

Ik drink vloeibaar uranium tot op de bodem voor je gezondheid

Schreeuw: "Hoera!"

Ik, blijkbaar, zal binnenkort in cirkels van de hel gaan,

Maar er is geen uitstel.

Ik stik, ik slik met vergif doordrenkte lucht in

Ik weet niet of ik daarna in orde zal komen, maar ik blijf behoorlijk forceren

Dit is rotte kunst.

Ik duw onvermoeibaar afval dood

Uit mijn mond schelden, en ze zullen me niet naar de deuren van het paradijs laten gaan

En alles wat jij, uitschot, kwijt bent, kan niet worden teruggegeven

En ik moet al mijn werk in één keer inwisselen voor een fles

Garrote met spikes glijdt langs de cervicale regio's

En alleen de rook hier kleurt de ruimte en de kamer in een grijze tint

Ik wilde de hele wereld veranderen

Maar ik draaide alleen het kruis om en spuugde

In bloed willen stikken

Tijdens het maken van een dunne incisie in de buurt van de slagaders

En ik wilde de hele wereld veranderen,

Maar ik draaide alleen het kruis om en spuugde

In bloed willen stikken

Naar mijn roos die een dunne incisie maakt bij de slagaders

Garrote trekt aan de nek

Trek de garrote eraf, trek de garrote eraf

Garrote trekt aan de nek

De botten van mijn rots, ontbonden in noten

Garrote trekt aan de nek

Trek de garrote eraf, trek de garrote eraf

Garrote trekt aan de nek

De botten van mijn rots, ontbonden in noten