Sogno brigante - Picciotto

Dalla terra prendo vita Giugno ‘830

Ed è la terra che coltiva il mio sogno in erba

Sangue scorre a flussi nelle mie vene da infante

Forgiava l’anima dannata e crescevo brigante

Papà pastore aveva forti braccia mi stringeva piano

Sulla mia faccia ruvido il palmo della sua mano

Mamma massaia dal volto sempre sudato

Di colpo impazzita quando mio padre fu arrestato

E fu così che me ne andai la terra la mia famiglia

La guerra giurata a chi la promette ma se la piglia

Le notti sogni su un cuscino di paglia

Venti mila lire la mia taglia diritto di rappresaglia

Niente medaglia né leva obbligatoria

Ma solo un filo rosso che lega la nostra storia

Calpestati come il fango sotto i miei stivali

Unire lo stivale equivale a legge marziale

Per chi si ribellava all’ordine borghese

La nobiltà stuprava così fondò il paese

L’opportunismo dei borboni misto a quello del clero

A Ruvo le fucilazioni e lo sterminio a Rionero

Cosciente che la mia gente fu tradita illusione garibaldina

Che ci rese più schiavi di prima

E nuove rotte in cerca di un nuovo rifugio

Stanchi passi nella notte scarpe rotte e sassi da un archibugio

Senza indugio si lotta tra miseria e lutto

Dopo l’inganno noi ci vendicammo ecco tutto

Stesso sangue stesso sole stesso tetto

Salvammo l’orgoglio di ogni figlio di questo dialetto

E ci sedemmo coi giusti ma dalla parte sbagliata

Vendicando le radici di ogni terra bruciata

Una vita di rischi tra i boschi la nostra favola

Ora la tavola imbandita per i banditi a tavola

In carcere si spegne Carmine da ricordare

Capace di delinquere tanto quanto di amare

Si commuove il cielo freme la terra straripa il mare

Perché l’uomo onesto passa il sopruso rimane …

RIT

Simm’briganti e facimm’paura

E fino all’urtim’avimm'à sparà

Omm’se nasce brigante se more

À terra è nost'è nun s'à ddà tuccà

Murubutu

Michelina ha gli occhi pieni di rabbia sfida la vita

La treccia scende sui seni la mano su una carabina

È nata nella miseria la vita è un’antica fatica

Il pane è poco per tutti e la fame ha indurito la fibra

L’infanzia passa di corsa nei campi mietuti

I piccoli furti la cifra del mondo degli ultimi

E quell’Italia da unita una guida ch'è stata un abbaglio

Un mondo di stenti tradito dai venti del mito unitario

E quel mondo ha patito i padroni, servito i padroni

Ascoltato i nuovi signori parlare dei nuovi valori

E' un mondo che insorge dal basso due soldi non bastano

Più che una nuova miseria rivuole i borboni

Ha sposato un brigante già latitante da mesi

Combatte fra i sentieri, i paesi e le schiere dei piemontesi

Che mietono morti, piegano corpi, la cercano in molti

Lei gira vestita da uomo una pistola e un fucile a due colpi

Si dà alla macchia nel posto nel bosco più fitto

Ora ha tempra e coraggio nel brigantaggio è figura di spicco

Dopo anni di fughe e di scontri la trovano viva

Lei si batte e resiste ma capisce che stavolta è finita

Il suo volto scomposto ora è laggiù senza vita

L’occhio di fuoco fuoco riflette la gente del luogo tradita

Il suo corpo ragazza ora esposto là in piazza dove il popolo passa

Ik kom tot leven uit de aarde juni '830

En het is het land dat mijn ontluikende droom cultiveert

Bloed stroomt als een baby in stromen door mijn aderen

Hij smeedde een verdomde ziel en ik groeide op als een struikrover

Vader de herder had sterke armen, hij hield me langzaam vast

De palm van zijn hand is ruw op mijn gezicht

Mama huisvrouw met altijd bezweet gezicht

Werd ineens gek toen mijn vader werd gearresteerd

En het was dat de aarde en mijn familie mij verlieten

Oorlog gezworen aan degenen die het beloven maar het aannemen

De nachten dat je droomt op een strokussen

Twintigduizend lire is mijn premierecht op vergelding

Geen medaille of dienstplicht

Maar slechts een rode draad die onze geschiedenis bindt

Vertrapt als modder onder mijn laarzen

Deelnemen aan de laars staat gelijk aan de staat van beleg

Voor degenen die in opstand kwamen tegen de burgerlijke orde

De adel verkrachtte, dus stichtten ze het land

Het opportunisme van de Bourbons vermengde zich met dat van de geestelijkheid

In Ruvo de schietpartijen en vernietiging in Rionero

Zich ervan bewust dat mijn volk werd verraden door Garibaldi's illusie

Dat maakte ons meer slaven dan voorheen

En nieuwe routes op zoek naar een nieuw toevluchtsoord

Vermoeide voetstappen in de nacht, kapotte schoenen en stenen uit een haakbus

Zonder uitstel worstelt men tussen ellende en rouw

Na het bedrog hebben we wraak genomen, dat is alles

Hetzelfde bloed, dezelfde zon, hetzelfde dak

We hebben de trots van elk kind van dit dialect gered

En we gingen zitten met de goede maar aan de verkeerde kant

Door de wortels van elke verschroeide aarde te wreken

Een leven vol risico's in het bos is ons sprookje

Nu de beladen tafel voor bandieten aan de tafel

In de gevangenis sterft Carmine om nooit te vergeten

In staat om zowel crimineel als liefdevol te zijn

De lucht beweegt, de aarde beeft, de zee stroomt over

Omdat de eerlijke man lijdt, blijft het misbruik ...

RET

Simm'briganti en facimm'paura

En tot de shockm'avimm'à zal hij schieten

Omm'se nasce brigante zie meer

À terra è nost'è nun s'à ddà tuccà

Murubutu

Michelina's ogen staan ​​vol woede, ze daagt het leven uit

De vlecht daalt op de borsten met de hand op een geweer

Ze werd geboren in ellende, het leven is een oude zwoegen

Er is weinig brood voor iedereen en de honger heeft de vezels verhard

Kinderpasjes rennen in de geoogste velden

De kleine diefstallen zijn de figuur van de minste ter wereld

En dat verenigde Italië een gids was die een vergissing was

Een wereld van ontberingen verraden door de winden van de eenheidsmythe

En die wereld heeft geleden onder de meesters, heeft de meesters gediend

Geluisterd naar de nieuwe heren praten over de nieuwe waarden

Het is een wereld die oprijst uit de onderste twee munten zijn niet genoeg

Meer dan nieuwe armoede wil hij de Bourbons terug

Ze trouwde met een struikrover die al maanden op de vlucht was

Hij vecht tussen de paden, de dorpen en de Piemontese rangen

Die de doden oogsten, lichamen buigen, velen zoeken haar

Verkleed als man draagt ​​ze een pistool en een tweeschots geweer

Hij gaat naar de bush in de dikste beboste plaats

Nu heeft hij moed en moed in banditisme en is hij een prominente figuur

Na jaren van wegrennen en vechten vinden ze haar levend terug

Ze vecht en verzet zich, maar begrijpt dat het deze keer voorbij is

Zijn gebroken gezicht ligt nu daar beneden levenloos

Het oog van vuur weerspiegelt de verraden lokale bevolking

Haar lichaam als meisje ligt nu daar op het plein waar de mensen passeren