Colloquio - Picciotto

Chi ci capisce è bravo, ma si rifiuta

Chi immagina la propria vita ma non l’ha vissuta

Per ogni delusione avuta

Per ogni occasione bruciata

Scusa se.

rido poco

E in ogni cosa metto troppo fuoco

Se mi addormento senza pensarti

Se non dò troppo peso alle parole degli altri

E niente, e siamo qua.

Un po' più soli di ieri con un po' più di pensieri

Ma. se devo dirla tutta

Vorrei non dire nulla ma farlo suonare bene, Calcutta

Siamo alla frutta, può darsi

Finché c'è aria c'è da lamentarsi

E pare che il meglio debba ancora venire

Dagli una mano, che forse ha problemi di eiaculazione, ma no.

Dice «ritornerò», come i marò

Qua.

qualcuno delira, qualcuno rimpiange la lira

Mentre bombardano in Siria, ma chi bombarda la Siria?!

Va.

tutto di merda là fuori, ma dai.

passeremo momenti peggiori

Parole come.

cubetti di ghiaccio nell’oceano

Occhi come vetri che riflettono, e tempeste creano

Lacrime di pioggia gelata sulle tue gote

Sulla carta vetrata poggio le mie note

Chi ci capisce è bravo, ma si rifiuta

Chi immagina la propria vita ma non l’ha vissuta

Per ogni delusione avuta

Per ogni occasione bruciata

Scusa se.

rido poco

E in ogni cosa metto troppo fuoco

Se mi addormento senza pensarti

Se non dò troppo peso alle parole degli altri

L’amore è con l’odio, lo aspetti per vederlo fuggire via

Come a colloquio

Le gabbie mentali e quelle reali

Case popolari

Dove cassetti contengono calze bucate

Ma quali sogni, facce scavate

Magari imbrogli, fatti due conti

Selezionare i ricordi e poi chiudere gli occhi, anestesia

E perde colore una vecchia fotografia

Tra chi si accontenta del mondo tutto in una via

E chi aspetta ancora di andarsene via, via

Il mare è un diamante che brilla troppo ma di sale

Il male è l’amante che instilla la rabbia che assale

E siamo anime da preda

Oltre la coltre di.

nubi mentali

Come sassi abbandonati aspettiamo l’arcobaleno sui binari

No, non siamo uguali.

Fin troppo facile stringere mani

Quant'è difficile restare umani?!

Chi ci capisce è bravo, ma si rifiuta

Chi immagina la propria vita ma non l’ha vissuta

Per ogni delusione avuta

Per ogni occasione bruciata

Scusa se.

rido poco

E in ogni cosa metto troppo fuoco

Se mi addormento senza pensarti

Se non dò troppo peso alle parole degli altri

Degenen die ons begrijpen zijn goed, maar weigeren

Degenen die zich hun eigen leven voorstellen maar het niet hebben geleefd

Voor elke teleurstelling

Voor elke gelegenheid verbrand

Sorry als.

Ik lach een beetje

En in alles heb ik te veel vuur gestoken

Als ik in slaap val zonder aan jou te denken

Als ik niet te veel waarde hecht aan de woorden van anderen

En niets, en we zijn hier.

Een beetje eenzamer dan gisteren met wat meer gedachten

Maar als ik eerlijk moet zijn

Ik zou niets anders willen zeggen dan het goed te laten klinken, Calcutta

We zijn misschien bij fruit

Zolang er lucht is, valt er niets te klagen

En het lijkt erop dat het beste nog moet komen

Help hem een ​​hand, hij kan ejaculatieproblemen hebben, maar nee.

Hij zegt "ik kom terug", net als de mariniers

Hier.

iemand is enthousiast, iemand heeft spijt van de lira

Terwijl ze Syrië bombarderen, maar wie bombardeert Syrië?!

Het gaat.

alles is waardeloos daarbuiten, maar kom op.

we gaan door slechtere tijden

Woorden als.

ijsblokjes in de oceaan

Ogen als glas die reflecteren en stormen veroorzaken

Tranen van bevroren regen op je wangen

Ik leg mijn aantekeningen op het schuurpapier

Degenen die ons begrijpen zijn goed, maar weigeren

Degenen die zich hun eigen leven voorstellen maar het niet hebben geleefd

Voor elke teleurstelling

Voor elke gelegenheid verbrand

Sorry als.

Ik lach een beetje

En in alles heb ik te veel vuur gestoken

Als ik in slaap val zonder aan jou te denken

Als ik niet te veel waarde hecht aan de woorden van anderen

Liefde is met haat, je wacht tot het wegloopt

Solliciteren

De mentale kooien en de echte

Sociale huisvesting

Waar lades sokken met gaten bevatten

Maar wat dromen, holle gezichten

Misschien vals spelen, reken maar uit

Selecteer de herinneringen en sluit dan je ogen, verdoving

En een oude foto verliest kleur

Onder degenen die tevreden zijn met de wereld allemaal in één straat

En degenen die nog steeds wachten om weg te gaan, weg

De zee is een diamant die te veel schittert, maar gemaakt is van zout

Het kwaad is de minnaar die de woede opwekt die aanvalt

En wij zijn zielen van roof

Voorbij de deken van.

mentale wolken

Als verlaten stenen wachten we op de regenboog op de rails

Nee, we zijn niet hetzelfde.

Te gemakkelijk om handen te schudden

Hoe moeilijk is het om mens te blijven?!

Degenen die ons begrijpen zijn goed, maar weigeren

Degenen die zich hun eigen leven voorstellen maar het niet hebben geleefd

Voor elke teleurstelling

Voor elke gelegenheid verbrand

Sorry als.

Ik lach een beetje

En in alles heb ik te veel vuur gestoken

Als ik in slaap val zonder aan jou te denken

Als ik niet te veel waarde hecht aan de woorden van anderen