Mara - Picciotto

Era l’orgoglio di famiglia, aveva un mondo nelle sue pupille

Cogliere scintille era impossibile come mentirle

Mara, affascinata dalla chimica studiava con determinazione

Le si chiedeva «noi chi siamo?»

rispondeva «azione e reazione»

Di un farmacista ci sarà sempre bisogno, è ciò che si dice in paese,

ogni sogno ha le sue spese

Con gli occhi stanchi sopra i libri a sera

Un’ora e mezza di corriera, la distanza

Tra la sua stanza e l’università, dai campi di terra alla città

Sua madre che la salutava manco andasse in guerra

Una borsa di studio come punto di partenza

I primi mal di testa, sarà la stanchezza

In laboratorio molecole al microscopio

Materie e solventi, a suo agio fra gli esperimenti

Pensieri, ipotesi, ore di duro lavoro e pubblicazioni firmate dai nomi dei

soliti professori

Ma ci saranno giorni migliori, Mara che scopre l’amore, conosce Franco

valorizzando l’importanza di sentirlo accanto

Una semplice formula li porta in sala parto

Mara tra provette e fiale, poi la notte prometteva un lieto fine a Silvia tra

le fiabe

Estremo raziocinio, il tirocinio, prima era a lezione col pancione

Che emozione, essere donna e dare un nome

Al senso di una relazione, il frutto migliore

Ci sarò, sempre accanto a te

Amare sai, è una formula semplice

Ma ciò che piace a volte è ciò che nuoce e non sai

Vedrai che più è crudele e più ti affascina

Ci sarò, sono accanto a te

E ti amerò, è una formula semplice

È chimica che unisce ogni legame

In questo mondo infame

Che più crudele e più ci affascina

Mara ha una figlia, ha una famiglia, è una ricercatrice propedeutica

Viene assunta da una azienda farmaceutica

Pratica ricerca e non molla (mai)

Evade dalla folla ma non scappa (via)

Segregata in una cappa, respira in una bolla

Fra rifiuti tossici smaltiti male e mal di testa sempre più frequenti,

con gli occhi un po' più spenti

I primi svenimenti, cavia degli sversamenti

Morale fragile fra le lenzuola fradicie

E il viso bianco come quel dannato camice

Impregnato di sudore e benzene

Franco accanto che le dice «stai tranquilla che va tutto bene»

Ma uno strano sapore nel palato, particelle di veleno letale che ho inalato

Bruciano ossigeno, è un mondo cancerogeno

Mara conosce l’amaro, stringe forte il presente più caro, vede la porta del

proprio futuro socchiusa in attesa dell’ultimo colpo di vento

Prova l’ipocrisia di un’Italia che la butta via, lei che poteva emigrare per

studiare e oggi sogna l’eutanasia

E col fiato sospeso dice «abbi cura di te»

Io sarò sempre accanto a te

Se non mi vedi non versare lacrime

Sai, ciò che piace a volte è ciò che nuoce e non sai

Vedrai, che più è crudele e più ti affascina

Ci sarò, sono accanto a te

Tu non mi vedi ma non versare lacrime

A volte sai, anche l’anima sanguina

È chimica che più è crudele e più ci affascina

Hij was de trots van de familie, hij had een wereld in zijn leerlingen

Vonken opvangen was net zo onmogelijk als tegen haar liegen

Mara, gefascineerd door scheikunde, studeerde vastberaden

Haar werd gevraagd "wie zijn wij?"

hij antwoordde "actie en reactie"

Er zal altijd een apotheker nodig zijn, dat zeggen ze in het land,

elke droom heeft zijn kosten

Met vermoeide ogen 's avonds door de boeken kijken

Anderhalf uur met de bus, de afstand

Tussen zijn kamer en de universiteit, van aarden velden naar de stad

Haar moeder die haar begroette alsof ze ten strijde trok

Een studiebeurs als startpunt

De eerste hoofdpijn zal vermoeidheid zijn

In het laboratorium, moleculen onder de microscoop

Materialen en oplosmiddelen, op hun gemak tussen experimenten

Gedachten, hypothesen, uren hard werken en publicaties ondertekend door de namen van

gewone professoren

Maar er komen betere dagen, Mara die liefde ontdekt, ontmoet Franco

het belang vergroten om hem naast je te voelen

Een simpele formule brengt ze naar de verloskamer

Mara tussen reageerbuisjes en flesjes, daarna beloofde de nacht Silvia een happy end tussendoor

sprookjes

Extreem redeneren, de leertijd, voordat hij les kreeg met een dikke buik

Wat een sensatie, een vrouw zijn en een naam geven

Voor het gevoel van een relatie, de beste vrucht

Ik zal er zijn, altijd naast je

Liefhebben, weet je, is een simpele formule

Maar wat je leuk vindt, is soms wat je schaadt en je weet het niet

Je zult zien dat hoe wreder het is, hoe meer het je fascineert

Ik zal er zijn, ik ben naast je

En ik zal van je houden, het is een simpele formule

Het is de chemie die elke band verenigt

In deze beruchte wereld

Wat ons des te wreder en meer fascineert

Mara heeft een dochter, een gezin, ze is voorbereidend onderzoeker

Ze wordt ingehuurd door een farmaceutisch bedrijf

Oefen onderzoek en geef nooit op (nooit)

Hij ontsnapt uit de menigte maar rent niet weg (gaan)

Afzonderlijk in een kap ademt ze in een luchtbel

Tussen slecht afgevoerd giftig afval en steeds vaker voorkomende hoofdpijn,

met iets doffere ogen

De eerste flauwvallen, proefkonijn voor morsen

Breekbare moraal te midden van natte lakens

En het gezicht zo wit als die verdomde jas

Geïmpregneerd met zweet en benzeen

Franco naast haar die haar zegt "maak je geen zorgen, alles is in orde"

Maar een vreemde smaak in de mond, deeltjes dodelijk gif die ik inademde

Ze verbranden zuurstof, het is een kankerverwekkende wereld

Mara kent bitterheid, ze houdt haar dierbaarste cadeau stevig vast, ze ziet de deur van

eigen toekomst op een kier, wachtend op de laatste windvlaag

Probeer de hypocrisie van een Italië dat het weggooit, zij voor wie had kunnen emigreren

studie en droomt vandaag van euthanasie

En met ingehouden adem zegt hij "zorg goed voor jezelf"

Ik zal altijd naast je staan

Als je me niet ziet, huil dan niet

Weet je, wat je leuk vindt, is soms wat je schaadt en je weet het niet

Je zult zien dat hoe wreder het is, hoe meer het je fascineert

Ik zal er zijn, ik ben naast je

Je ziet me niet, maar huil niet

Soms weet je, zelfs de ziel bloedt

Het is chemie dat hoe wreder het is, hoe meer het ons fascineert