Malavoglia - Picciotto

Scrivo per non impazzire, senza avvenire, il sonno tarda a venire

Sono la linea che traccia il confine, cade la faccia restano spine

Qua, non mi bastano rime, devo obbedire al senso dannato che opprime

Vogliono tutti apparire io vorrei potere sparire ma senza morire

Resto nascosto da un velo d’angoscia sotterro l’ascia di guerra

Piedi per terra lascia o rilancia coi pesi che ho dentro che schiacciano ogni

bilancia

L’equilibrio è precario, esco di rado, vago e non so dove vado

Cado e rimango seduto, vi guardo dal basso sarà meno forte il collasso

Tu che mi chiedi «Come stai, come ti va» dimmelo tu come ti va «Tuttapposto» si

sa

Non c'è stata mai domanda che mi desse più fastidio, sorrido ma dentro è un

ruggito

Lei che mi dice «sei sempre incazzato» accigliato, sono solo concentrato

Un concentrato di rabbia e aspettative, in una vita che m’ingabbia senza

prospettive

Per quanto mi concerne, resto nel ventre della battaglia, mantra guerilla

Mentre chi sbaglia si appiglia, abili con gli alibi dei malavoglia…

RIT.

(Ciaka)

Ho gli occhi troppo gonfi per guardarti ancora

E dentro un battito mi chiudi un’altra vita che mi serve per cambiarmi

Dammi un’altra ora, dammi un’altra storia

Che sento perdermi nel buio mio…

Che voglio perdermi nel buio anch’io…

Dunque vediamo, dove cominciamo, gli amici veri li conto su una mano

Pensieri seri compressi tra pare futili, parole inutili e complessi la fuori

giudici

Giudicate, giudicate pure, aggressivi perché dentro troppe paure

Cerco leggerezza ringhio e rido, resto in gioco, non c'è consapevolezza senza

L’emozione che da fuoco, per questo ne vale la pena sempre

Vivere ogni attimo ogni scena mentre, spesso chi ti è accanto s’incatena la

mente

Bocca dice libero ma mente … Niente, rimane poco da salvare

Eppure ci sto ancora con chi dice che si può cambiare, la verità non la conosco

e ogni giorno, punto all’infinito senza ritorno, tra chi punta il dito e chi

punta tutto e rischia chi se ne infischia e si butta nella mischia,

ogni colore che si mischia contrasta il nero

Nasce dal vero bimbo che si fa guerriero, nella city, miti e detriti leggende e

falliti

Chi cerca certezze nei riti, dove il silenzio è un boato il consenso è reato se

fuori da leggi di stato, apparato omicida, appurata la sfida, tra carneficina e

carne che suda dentro un officina, sempre meno per tanti e troppo per pochi,

fuori dai giochi, non godi e ti droghi, non trovi ma spesso non provi,

volti a quadrare il cerchio vedi il nemico … se ti guardi allo specchio!

RIT.

X 2

Ik schrijf om niet gek te worden, zonder toekomst komt de slaap laat op gang

Ik ben de lijn die de grens trekt, het gezicht valt, de doornen blijven

Hier zijn rijmpjes niet genoeg voor mij, ik moet gehoorzamen aan het verdomde gevoel dat onderdrukt

Ze willen allemaal verschijnen, ik zou graag willen kunnen verdwijnen maar zonder dood te gaan

Ik blijf verborgen door een sluier van angst onder de oorlogsbijl

Voeten op de grond laten los of gaan omhoog met de gewichten in mij die elk verpletteren

weegschaal

De balans is wankel, ik ga zelden uit, ik ben vaag en ik weet niet waar ik heen ga

Ik val en ik blijf zitten, ik kijk je van beneden aan, de ineenstorting zal minder erg zijn

Jij die me vraagt ​​"Hoe gaat het, hoe gaat het" je vertelt me ​​hoe gaat het "Al met al" ja

je weet wel

Er is nog nooit een vraag geweest die me meer irriteerde, ik glimlach maar van binnen is het een

brullen

Zij die tegen me zegt "je bent altijd pissig" met een frons, ik ben gewoon geconcentreerd

Een concentratie van woede en verwachtingen, in een leven dat me kooit zonder

perspectieven

Wat mij betreft blijf ik in de buik van de strijd, guerrillamantra

Terwijl degenen die fouten maken vastgrijpen, bedreven met het alibi van de onwillige...

RET.

(chaka)

Mijn ogen zijn te gezwollen om nog eens naar je te kijken

En binnen een tel sluit je een ander leven af ​​dat ik moet veranderen

Geef me nog een uur, geef me nog een verhaal

Dat ik voel dat ik verdwaal in mijn duisternis...

Ik wil ook verdwalen in het donker...

Dus laten we eens kijken, waar beginnen we, ik tel echte vrienden op één hand

Ernstige gedachten geperst tussen ogenschijnlijk nutteloze, nutteloze en complexe woorden die er zijn

rechters

Oordeel, oordeel ook, agressief omdat er van binnen te veel angsten zijn

Ik zoek lichtheid, ik grom en lach, ik blijf in het spel, er is geen bewustzijn zonder

De emotie die ontstaat, want dit is altijd de moeite waard

Leef elk moment elke scène terwijl, vaak zijn degenen naast je daar vastgeketend

verstand

Mond zegt vrij, maar geest ... Niets, er valt nog weinig te redden

Toch ben ik het nog steeds eens met degenen die zeggen dat het kan worden veranderd, ik ken de waarheid niet

en elke dag wijs ik naar oneindigheid zonder terugkeer, tussen wie met de vinger wijst en wie

zet alles op het spel en riskeert degenen die er niet om geven en stort zich in de strijd,

elke gemengde kleur contrasteert zwart

Geboren uit het echte kind dat een krijger wordt, in de stad, mythen en legendes en puin

verliezers

Iedereen die zekerheid zoekt in rituelen, waar stilte een gebrul is, is toestemming een misdaad als

buiten de staatswetten, moordapparaat, de uitdaging hebben opgelost, tussen bloedbad en

vlees dat zweet in een werkplaats, steeds minder voor velen en te veel voor enkelen,

uit het spel, je geniet er niet van en je gebruikt drugs, je vindt het niet maar probeert het vaak niet,

je draait naar het kwadrateren van de cirkel en je ziet de vijand ... als je in de spiegel kijkt!

RET.

x 2