Time Heals - Peter Hammill

Thinking back, it seems that I Can lie beside you as I never truly did,

In afterglow —

No afterwords at all.

Only writing love songs when it’s gone and dead;

Only paying words out: strings of half-forgotten sentiments…

I mean…

I meant…

I never really quite could say the way it was.

The first time that we met I said 'I bet that she’s the one',

But I was talking to myself then, as always.

As time went by our steps entwined, unwritten lines drew taut

And I tried to find a way to make it all safe…

Into the play — what a production!

-

Into the days and ever more suction:

You hold me close, but hold me farther

Away from yourself — I make me a martyr,

For pain and love go hand in hand…

And hand in hand go you and my friend,

You are his and I am yours and just cannot evade you;

My days a dream, my nights unseemly,

Stolen moments all I live for,

But theft is no way to persuade you

To come with me, leave him behind you;

My hurtful eyes try to remind you

It’s all I can do to keep from screaming

'I love you, I love you!'

- I wish I was dreaming,

But the steps we take all leave footprints…

Sooner or later the whole thing will be blown:

You will leave him or I’ll be left here, alone.

Either way someone loses someone

But I won’t mind that, I just would quite like to know

Who we love the most — I guess that’s ourselves.

The days are strange, at night we’re strangers,

Lie in bed and lie inside our heads,

We come no closer than as dancers.

Your eyes are change, your presence danger,

Won’t look me in the face and yet you

Kiss and make up the answer

To all the questions that fly unanswered, unreasoned —

Death in the sky, death in the season.

If you leave me now, it might nearly kill me…

Remember me?

Remember we three?

It all seemed so important at the time,

We came so close to wrecking all our lives,

And now it’s all just song lines.

Time heals,

Time heals —

Oh, but I still bear the weals.

Thinking back, it seems that I Can lie beside you as I never truly did,

In afterglow —

No afterwords at all.

Only writing love songs when it’s gone and dead;

Only paying words out: strings of half-forgotten sentiments…

I mean…

I meant…

I never really quite could say the way it was.

Als ik eraan terugdenk, lijkt het alsof ik naast je kan liggen zoals ik nooit echt deed,

In nagloed—

Helemaal geen nawoord.

Alleen liefdesliedjes schrijven als het weg en dood is;

Alleen woorden uitbetalen: reeksen half vergeten sentimenten ...

Ik bedoel…

Ik bedoelde…

Ik kon nooit echt zeggen hoe het was.

De eerste keer dat we elkaar ontmoetten, zei ik: 'Ik wed dat zij de ware is',

Maar ik praatte toen tegen mezelf, zoals altijd.

Naarmate de tijd verstreek, raakten onze stappen verstrengeld, ongeschreven lijnen trokken strak

En ik probeerde een manier te vinden om het allemaal veilig te maken...

In het toneelstuk — wat een productie!

-

In de dagen en steeds meer zuigkracht:

Je houdt me dichtbij, maar houdt me verder vast

Weg van jezelf — ik maak van mij een martelaar,

Want pijn en liefde gaan hand in hand...

En hand in hand gaan jij en mijn vriend,

Jij bent van hem en ik ben van jou en kan je gewoon niet ontwijken;

Mijn dagen een droom, mijn nachten ongepast,

Gestolen momenten waar ik voor leef,

Maar diefstal is geen manier om u te overtuigen

Om met mij mee te gaan, laat hem achter je;

Mijn pijnlijke ogen proberen je eraan te herinneren

Het is alles wat ik kan doen om te voorkomen dat ik ga schreeuwen

'Ik hou van jou Ik hou van jou!'

- Ik wou dat ik droomde,

Maar de stappen die we nemen laten allemaal sporen achter...

Vroeg of laat zal het hele ding worden opgeblazen:

Jij laat hem achter of ik blijf hier alleen achter.

Hoe dan ook iemand verliest iemand

Maar dat vind ik niet erg, ik zou het gewoon heel graag willen weten

Van wie we het meest houden - ik denk dat dat onszelf zijn.

De dagen zijn vreemd, 's nachts zijn we vreemden,

Lig in bed en lig in ons hoofd,

We komen niet dichterbij dan als dansers.

Je ogen zijn verandering, je aanwezigheid gevaar,

Zal me niet in het gezicht kijken en toch jij

Kus en verzin het antwoord

Op alle vragen die onbeantwoord en ongegrond blijven:

Dood in de lucht, dood in het seizoen.

Als je me nu verlaat, zou ik bijna dood gaan...

Onthoud mij?

Weet je nog dat we drie?

Het leek op dat moment allemaal zo belangrijk,

We kwamen zo dicht bij het slopen van ons hele leven,

En nu zijn het allemaal alleen maar songteksten.

Tijd geneest,

Tijd geneest -

Oh, maar ik draag nog steeds de striemen.

Als ik eraan terugdenk, lijkt het alsof ik naast je kan liggen zoals ik nooit echt deed,

In nagloed—

Helemaal geen nawoord.

Alleen liefdesliedjes schrijven als het weg en dood is;

Alleen woorden uitbetalen: reeksen half vergeten sentimenten ...

Ik bedoel…

Ik bedoelde…

Ik kon nooit echt zeggen hoe het was.