The Play's the Thing - Peter Hammill

How could he know so much?

How could he bear such knowledge?

How could he dare to write it in the plays?

What is it Shakespeare’d say

If he came back today?

Surely he’d recognize these mortal coils.

How do we carry on?

No-one knows where they fit in,

No-one knows who they are

Or where they’ve been.

What does the writer mean?

How do we play this scene?

What didn’t Shakespeare know that we do now?

Stiffen the sinews,

Wear hard-favour'd rage,

All history’s drama,

The world is a stage.

«There is a history in all men’s lives,

Figuring the nature of the times deceas’d;

The which observ’d, a man may prophesy,

With a near aim, of the main chance of things

As yet not come to life, which in their seeds

And weak beginnings lie intreasured.

Such things become the hatch and brood of time…»

Oh, but the show goes on,

On through the seven ages —

That of the world must mirror man’s, in fact.

Here comes the seventh act,

See how the mirror’s cracked,

Here comes sans everything for humankind.

To capture the conscience

Of nations and kings

All history’s drama —

The play’s the thing, the play’s the thing, the play’s the thing.

How could he know so much?

(The «ation is from «Henry IV"Pt. 2, Act III, Scene I)

Hoe kon hij zoveel weten?

Hoe kon hij zulke kennis verdragen?

Hoe kon hij het in de toneelstukken durven schrijven?

Wat zou Shakespeare zeggen?

Als hij vandaag terug zou komen?

Hij zou deze sterfelijke kronkels zeker herkennen.

Hoe gaan we verder?

Niemand weet waar ze passen,

Niemand weet wie ze zijn

Of waar ze zijn geweest.

Wat bedoelt de schrijver?

Hoe spelen we deze scène?

Wat wist Shakespeare niet dat we nu doen?

Verstevig de pezen,

Draag hard-begunstigde woede,

Alle drama van de geschiedenis,

De wereld is een podium.

«Er is een geschiedenis in het leven van alle mensen,

De aard van de tijden bedenken;

De welke geobserveerd, een man kan profeteren,

Met een dichtbijgelegen doel, van de grootste kans van slagen

Als nog niet tot leven komen, die in hun zaden

En een zwak begin ligt gekoesterd.

Zulke dingen worden het luik en kroost van de tijd...»

Oh, maar de show gaat door,

Verder door de zeven tijdperken -

Die van de wereld moet die van de mens weerspiegelen.

Hier komt de zevende akte,

Zie hoe de spiegel is gebarsten,

Hier komt zonder alles voor de mensheid.

Om het geweten te veroveren

Van naties en koningen

Alle drama uit de geschiedenis —

Het stuk is het ding, het stuk is het ding, het stuk is het ding.

Hoe kon hij zoveel weten?

(De «ation is from «Henry IV" Pt. 2, Act III, Scene I)