(Something About) Ysabel's Dance - Peter Hammill

In the new hotel, on Fiesta Night, the staff are bored;

Donna Ysabel dances zombie-like, the guests applaud…

The color is local, the tourists are tanned

The natives are restless and everything’s second-hand

Places disappear, but the names endure as alibis;

Memory’s hazy here, no-one's really sure of how time flies…

Well drunk, the bass player cries into his beer —

Are Ysabel’s mother or Ysabel dancing here?

After hours all the couriers are in the bar

Round the corner with the drivers in a game of cards…

In bursts Ysabel, her hair let loose, her limbs set free;

On the tabletops she’s dancing to a memory —

Conversation stops and every eye is turned to see…

Something about Ysabel’s dance

It’s a shrinking world, it’s a fun-packed cruise, a museum trip:

Skirt the native girl, check the rabid dog, rejoin the ship

There’s no Charlie Mingus, his Tijuana’s gone…

This smile for the camera is all just a tourist con

But after hours all the couriers and drivers know

Of a cantina where there’s every chance that she might show;

And maybe Ysabel will dance the dance for real again

Her mother’s footsteps, vice and virtue, lust and love and pain

There’s something here the anthropologist dare not explain

Something about Ysabel’s dance…

In het nieuwe hotel, op Fiesta Night, verveelt het personeel zich;

Donna Ysabel danst zombie-achtig, de gasten applaudisseren…

De kleur is lokaal, de toeristen zijn gebruind

De inboorlingen zijn rusteloos en alles is tweedehands

Plaatsen verdwijnen, maar de namen blijven bestaan ​​als alibi's;

Het geheugen is hier wazig, niemand weet echt hoe de tijd vliegt...

Goed dronken huilt de bassist in zijn bier —

Danst Ysabels moeder of Ysabel hier?

Na sluitingstijd zijn alle koeriers in de bar

Om de hoek met de chauffeurs in een kaartspel...

In uitbarstingen Ysabel, haar haar los, haar ledematen vrij;

Op het tafelblad danst ze op een herinnering:

Het gesprek stopt en alle ogen zijn gericht om te zien...

Iets over de dans van Ysabel

Het is een krimpende wereld, het is een leuke cruise, een museumreis:

Omzeil het inheemse meisje, controleer de hondsdolle hond, ga terug naar het schip

Er is geen Charlie Mingus, zijn Tijuana is weg...

Deze glimlach voor de camera is alleen maar een toeristische con

Maar na sluitingstijd weten alle koeriers en chauffeurs

Van een cantina waar de kans groot is dat ze zich laat zien;

En misschien zal Ysabel de dans nog een keer echt dansen

De voetstappen van haar moeder, ondeugd en deugd, lust en liefde en pijn

Er is hier iets dat de antropoloog niet durft uit te leggen

Iets met de dans van Ysabel...