Solitude - Peter Hammill

Silently I rest in the tall green grass

And look steadily upwards

Birds sing ceaselessly around me

And the blue of the sky surrounds me strangely

Out here, life is at its essence

And watches the world with innocent eyes;

Far from grime, far from rushing people

It seems that I have found a tiny peace

On the blue backdrop of the unknown

Water droplets trace their paths;

On the sky, mortals hang on metal —

But who is to know how long either will last?

The lovely white clouds glide

Across the sky and into my dreams

I feel as though I had died some time ago:

Now I’ll wander with the clouds through eternal space

Now I’ll wander with the clouds through eternal space

Stil rust ik in het hoge groene gras

En kijk gestaag naar boven

Vogels zingen onophoudelijk om me heen

En het blauw van de lucht omringt me vreemd

Hier is het leven in essentie

En kijkt met onschuldige ogen naar de wereld;

Ver van vuil, verre van mensen opjagen

Het lijkt erop dat ik een kleine vrede heb gevonden

Op de blauwe achtergrond van het onbekende

Waterdruppels volgen hun paden;

In de lucht hangen stervelingen aan metaal -

Maar wie weet hoe lang een van beide zal duren?

De mooie witte wolken glijden

Door de lucht en in mijn dromen

Ik heb het gevoel alsof ik een tijdje geleden was overleden:

Nu zal ik met de wolken door de eeuwige ruimte dwalen

Nu zal ik met de wolken door de eeuwige ruimte dwalen