Slender Threads - Peter Hammill

I saw your picture in the Evening Standard

You were wearing your battle dress

I really must confess

That I shed a silent smile for you--

It had really blown my mind

I wonder, are you still so kind?

Are you still so pure?

There are other rhymes around here somewhere

But I’m not too sure how they fit…

Jenny, penny for your thoughts

I wonder how you’re thinking now;

I hesitate to visualise;

Our worlds are much too different

That’s a sign of the times

Time was when I read your cards

And wrote the numbers in the dust;

I can’t remember what they were but, anyhow

I missed the cusp

So, so long, and so, goodbye

Do you think I’d recognise you by your hair or by your mind now?

We start out together

But the paths all divide;

When there are no more crossroads

I open my eyes

And find I’m walking on alone

Through the snowy cold…

I wonder if I’ll make it through the night?

I’m an author and an actor too;

You’re a model in the zoo…

I’m just thinking on which side of the bars

I’m looking through

If I prophesied an avalanche

Would you wait and call my bluff?

If I gave you just a little song

Would that be enough

To save your life

Or is the knife already turning in my hand?

Ik zag je foto in de Evening Standard

Je droeg je strijdkleding

Ik moet echt bekennen

Dat ik een stille glimlach voor je werp...

Het was me echt overdonderd

Ik vraag me af, ben je nog steeds zo aardig?

Ben je nog zo puur?

Er zijn hier ergens andere rijmpjes

Maar ik weet niet zo zeker hoe ze passen...

Jenny, cent voor je gedachten

Ik vraag me af hoe je nu denkt;

Ik aarzel om te visualiseren;

Onze werelden zijn veel te verschillend

Dat is een teken des tijds

Er was een tijd dat ik je kaarten las

En schreef de cijfers in het stof;

Ik kan me niet herinneren wat ze waren, maar hoe dan ook

Ik heb de cusp gemist

Zo, zo lang, en zo, tot ziens

Denk je dat ik je nu zou herkennen aan je haar of aan je geest?

We beginnen samen

Maar de paden verdelen zich allemaal;

Als er geen kruispunten meer zijn

Ik open mijn ogen

En merk dat ik alleen verder loop

Door de besneeuwde kou...

Ik vraag me af of ik de nacht doorkom.

Ik ben een auteur en ook een acteur;

Je bent een model in de dierentuin...

Ik denk alleen aan welke kant van de tralies

ik kijk door

Als ik een lawine voorspelde

Zou je willen wachten en mijn bluf bellen?

Als ik je een klein liedje geef

Zou dat genoeg zijn?

Om je leven te redden

Of draait het mes al in mijn hand?