Just Good Friends - Peter Hammill

Drawing back the curtains,

Sluggish city daylight in the afternoon…

Here’s that special silence,

Just before you walk out of the hotel room.

Each time we’re so close I assume

That we’ll never be again —

Oh, how long can we pretend

That we’re just good friends?

A casual affair is all that you can spare

From your emotional change;

A calendar of meetings,

Strangers on the street

The best we ever arrange.

Now I just can’t stand all the pain,

All the constant make and mend;

How long must we pretend

That we’re just good friends?

I gave you my devotion,

Hiding nothing up my sleeve —

If I walked clean out of your life

Would you even notice me leave?

So much tangled-up emotion,

Should I stay or should I go?

If I walked clean out of your life

How long would it take you know?

Are we such good friends?

You used to say 'I love you',

You used to say 'You make me

Feel alive and young';

Now we’re just a habit, a flavour,

One a month,

To titillate your tongue.

How sordid this has become

As the means approach the end —

Oh, how long can we pretend

That we’re still good friends

De gordijnen terugtrekken,

Traag stadslicht in de middag…

Hier is die speciale stilte,

Net voordat je de hotelkamer uitloopt.

Elke keer dat we zo dichtbij zijn, neem ik aan:

Dat we nooit meer zullen zijn...

Oh, hoe lang kunnen we doen alsof?

Dat we gewoon goede vrienden zijn?

Een casual affaire is alles wat je kunt missen

Van je emotionele verandering;

Een agenda met vergaderingen,

Vreemden op straat

Het beste dat we ooit hebben geregeld.

Nu kan ik gewoon niet tegen alle pijn,

Al het constante maken en repareren;

Hoe lang moeten we doen alsof?

Dat we gewoon goede vrienden zijn?

Ik gaf je mijn toewijding,

Niets in mijn mouw verbergen —

Als ik je leven uit zou lopen

Zou je zelfs merken dat ik wegga?

Zoveel verwarde emoties,

Moet ik blijven of moet ik gaan?

Als ik je leven uit zou lopen

Hoe lang zou het duren, weet je dat?

Zijn we zulke goede vrienden?

Je zei altijd 'Ik hou van jou',

Je zei altijd 'Je maakt me'

Voel je levend en jong';

Nu zijn we gewoon een gewoonte, een smaak,

één per maand,

Om je tong te prikkelen.

Hoe smerig is dit geworden

Naarmate de middelen het einde naderen,

Oh, hoe lang kunnen we doen alsof?

Dat we nog steeds goede vrienden zijn