Handicap And Equality - Peter Hammill

All men are born equal at the moment they arrive:

Check the limbs and senses we require to survive

But some come deaf and dumb and blinded

Some have damage to their brains;

Parents constantly reminded

That they’ll never play the normal children’s games

They may not be normal

But they’re people just the same

If Christ had been born defective

To fulfil the Father’s plan

Would he be as easily accepted as God made man

Or does the human value alter

In the crippled human frame?

Though the tongue and fingers falter

Must we shut them out and shut them up

And shut the case and whisper «such a shame»

That’s how we shut them away

Most of us are lucky

Free from accidents at birth

But their victims share our right

To the inheritance of earth

For all their grunts, their stumps, their tumours

Their eternal wheelchairs

We’re the freaks, we’re the inhumans

If we close our eyes and turn aside

Pretend that if we do they’ll not be there…

They’ve got to face it, so we’ve got to face it

Still, they’ve got to live with it

In a world we supposedly share

Alle mannen worden gelijk geboren op het moment dat ze aankomen:

Controleer de ledematen en zintuigen die we nodig hebben om te overleven

Maar sommigen komen doof en stom en verblind

Sommigen hebben schade aan hun hersenen;

Ouders worden er constant aan herinnerd

Dat ze nooit de normale kinderspelletjes zullen spelen

Ze zijn misschien niet normaal

Maar het zijn net dezelfde mensen

Als Christus gebrekkig was geboren

Om het plan van de Vader te vervullen

Zou hij net zo gemakkelijk geaccepteerd worden als God de mens heeft gemaakt?

Of verandert de menselijke waarde?

In het kreupele menselijke frame?

Hoewel de tong en vingers haperen

Moeten we ze buitensluiten en hun mond houden?

En sluit de zaak en fluister "zo jammer"

Zo sluiten we ze op

De meesten van ons hebben geluk

Vrij van ongelukken bij de geboorte

Maar hun slachtoffers delen ons recht

Naar de erfenis van de aarde

Voor al hun gegrom, hun stompen, hun tumoren

Hun eeuwige rolstoelen

Wij zijn de freaks, wij zijn de inhumans

Als we onze ogen sluiten en opzij gaan

Doen alsof als we dat doen, ze er niet zijn...

Zij moeten het onder ogen zien, dus wij moeten het onder ogen zien

Toch moeten ze ermee leven

In een wereld die we zogenaamd delen