Easy To Slip Away - Peter Hammill

My, friends, I never really thought you’d go,

But, then, we know that’s the way it happens here.

Now time is like cat’s cradle in my hands:

We gather up the strands much to slowly

The refugees are gone… they take their separate paths,

Obliterate the past: figures in an ash shroud.

Susie, I guess you’re on your way to be a star,

But I don’t know where you are: the only time I seem

To see you is on T.V.

It’s so easy just to slip away…

Mike!

It’s a year or two since I’ve seen you…

I might

Have dropped you a line if I’d had time

Or the will.

It’s my fault too;

I play a hermit’s role

Of cars and stages, wages, supersoul

Hardly ever seem to get outside these days.

So, dear friends, as we grow on we feel to grow away,

Can only live in the hope that some day

It will all return.

It’s so easy just to slip away

My, vrienden, ik had nooit echt gedacht dat je zou gaan,

Maar dan weten we dat het hier zo gaat.

Nu is de tijd als een kattenwieg in mijn handen:

We verzamelen de strengen veel te langzaam

De vluchtelingen zijn weg... ze nemen hun eigen weg,

Vernietig het verleden: figuren in een as lijkwade.

Susie, ik denk dat je op weg bent om een ​​ster te worden,

Maar ik weet niet waar je bent: de enige keer dat ik lijk

Tot ziens is op T.V.

Het is zo gemakkelijk om gewoon weg te glippen...

Mike!

Het is een jaar of twee geleden dat ik je heb gezien...

Ik zou

Heb je een bericht gestuurd als ik tijd had?

Of het testament.

Het is ook mijn schuld;

Ik speel de rol van een kluizenaar

Van auto's en podia, lonen, superziel

Het lijkt tegenwoordig bijna nooit meer buiten te komen.

Dus, beste vrienden, naarmate we groeien, voelen we dat we weggroeien,

Kan alleen leven in de hoop dat op een dag

Het komt allemaal terug.

Het is zo gemakkelijk om gewoon weg te glippen