Child - Peter Hammill

I don’t know quite what’s happening

And my eyes don’t see too clear;

All I know is I need you here

If only to shield me from the mood of the world

And hold me and say it doesn’t matter;

But I’m like a child whose dreams are shattered

Crowding round me, images of broken thought

Lines of my life now overgrown

All I can feel is I’m so alone

Without even your bright eyes to reach into my mind

And say that in my life I’ve done right

And I’m like a moonchild in the sunlight

So cast your thoughts upon me, wherever you are

That I may feel you close beside me

And hold your hand, for you to guide me

Through all these catacombs which freeze me with their touch;

Unknowing, knowing so much, my mind cries out

And I’m like a child when the light’s out

With a child’s fear of the dark…

Ik weet niet precies wat er gebeurt

En mijn ogen zien niet al te duidelijk;

Ik weet alleen dat ik je hier nodig heb

Al was het maar om me te beschermen tegen de stemming van de wereld

En houd me vast en zeg dat het er niet toe doet;

Maar ik ben als een kind wiens dromen zijn verbrijzeld

Drukte om me heen, beelden van gebroken gedachten

Lijnen van mijn leven zijn nu overwoekerd

Het enige wat ik kan voelen is dat ik zo alleen ben

Zonder zelfs je heldere ogen om in mijn geest te reiken

En zeg dat ik in mijn leven goed heb gedaan

En ik ben als een maankind in het zonlicht

Dus werp je gedachten op mij, waar je ook bent

Dat ik je dicht bij me mag voelen

En houd je hand vast, zodat jij me leidt

Door al deze catacomben die me bevriezen met hun aanraking;

Onwetend, zoveel wetend, schreeuwt mijn geest het uit

En ik ben als een kind als het licht uit is

Met de angst van een kind in het donker...