Жить вечно - Павел Кашин

Мы брали руками горячую нить

И умные камни учили любить нас,

Учили нас жить, когда над тобою

Две тысячи лет.

Нас вывела в люди речная вода,

Степная звезда подарила нам речь.

Мы знали тогда,

Что мы будем жить вечно.

Припев:

Мы знали что с ветром всегда по пути,

Что сны Атлантиды нас будут вести

По краю земли, где каждый герой

Нам подарит свой меч.

Мы знали что сердце, горячая нить,

Научит мечтать нас, научит любить,

И не даст нам забыть,

Что мы будем жить вечно.

Мы гнали ночами крылатых коней,

Вдыхая отчаянно магию дней,

Дарующих счастье, когда за плечами

Две тысячи лет.

Мы подлинно знали зачем и куда

Сбегает по сердцу святая вода,

Мы знали тогда,

Что мы будем жить вечно.

Припев:

Мы знали что с ветром всегда по пути,

Что сны Атлантиды нас будут вести

По краю земли, где каждый герой

Нам подарит свой меч.

Мы знали что сердце, горячая нить,

Научит мечтать нас, научит любить,

И не даст нам забыть,

Что мы будем жить вечно.

Проигрыш

Мы знали что с ветром всегда по пути,

Что сны Атлантиды нас будут вести

По краю земли, где каждый герой

Нам подарит свой меч.

Мы знали что сердце, горячая нить,

Научит мечтать нас, научит любить,

И не даст нам забыть,

Что мы будем жить вечно.

We namen de hete draad met onze handen

En slimme stenen leerden ons lief te hebben,

Ze hebben ons geleerd om te leven als we over je heen zijn

Tweeduizend jaar.

Rivierwater bracht ons bij de mensen,

De steppester gaf ons spraak.

We wisten toen

Dat we voor altijd zullen leven.

Refrein:

We wisten dat de wind altijd onderweg is,

Dat de dromen van Atlantis ons zullen leiden

Aan de rand van de aarde, waar elke held

Hij zal ons zijn zwaard geven.

We wisten dat het hart, een hete draad,

Leer ons dromen, leer ons lief te hebben,

En laat ons niet vergeten

Dat we voor altijd zullen leven.

We reden 's nachts met gevleugelde paarden,

Wanhopig inhaleren van de magie van dagen,

Geluk geven als je achterloopt

Tweeduizend jaar.

We wisten echt waarom en waar

Heilig water stroomt door het hart,

We wisten toen

Dat we voor altijd zullen leven.

Refrein:

We wisten dat de wind altijd onderweg is,

Dat de dromen van Atlantis ons zullen leiden

Aan de rand van de aarde, waar elke held

Hij zal ons zijn zwaard geven.

We wisten dat het hart, een hete draad,

Leer ons dromen, leer ons lief te hebben,

En laat ons niet vergeten

Dat we voor altijd zullen leven.

verliezen

We wisten dat de wind altijd onderweg is,

Dat de dromen van Atlantis ons zullen leiden

Aan de rand van de aarde, waar elke held

Hij zal ons zijn zwaard geven.

We wisten dat het hart, een hete draad,

Leer ons dromen, leer ons lief te hebben,

En laat ons niet vergeten

Dat we voor altijd zullen leven.