Положи на сердце руки… - Павел Кашин

Положи на сердце руки, пусть ещё напряжены.

Посмотри, какие звуки просятся из глубины.

Если их не потревожить, если их не заглушить,

То они, быть может, смогут предложить

По весне — любовь и слёзы, осенью — тоска-печаль,

С первым снегом — сны и грёзы и расстроенный рояль,

Сладость встреч и боль разлуки, лики солнца и луны,

Положи на сердце руки, пусть ещё напряжены…

Помирись с душевной болью, посмотри себе в глаза,

Посмотри, как вдруг на волю просится твоя слеза,

Как она бежит по кругу связанных с твоим сердец,

Как она с испугу тает наконец.

Посмотри в свои тетради, просмотри свои стихи,

Как они в ночной засаде ждут, изящны и тихи,

Чтобы утром раствориться, растворив в себе печаль,

Чтобы в этот мир разбиться, как нетронутый хрусталь.

Leg je handen op je hart, laat ze nog steeds gespannen zijn.

Kijk wat geluiden uit de diepte vragen.

Als ze niet gestoord worden, als ze niet tot zwijgen worden gebracht,

Dan kunnen ze misschien bieden

In de lente - liefde en tranen, in de herfst - verlangen-verdriet,

Met de eerste sneeuw - dromen en dagdromen en een ontstemde piano,

De zoetheid van ontmoetingen en de pijn van het afscheid, de gezichten van de zon en de maan,

Leg je handen op je hart, laat ze nog steeds gespannen zijn...

Sluit vrede met het verdriet, kijk jezelf in de ogen

Zie hoe plotseling je traan vraagt ​​om losgelaten te worden,

Hoe ze loopt in een cirkel verbonden met je harten,

Hoe ze uiteindelijk smelt van schrik.

Kijk in je notitieboekjes, kijk door je gedichten,

Hoe ze wachten in een nachtelijke hinderlaag, sierlijk en stil,

Om 's morgens op te lossen, verdriet in jezelf op te lossen,

Om in deze wereld in te breken als ongerept kristal.