Замолчавший телефон - Павел Кашин

Ты пришла не понарошку,

Уместив в себя весь мир,

И твои босые ножки

Сделал тонкий ювелир.

Я, как бес, искал спасенья

Между Невским и Тверской.

Ты смотрела в умиленьи

Правя нежною рукой.

И любовь лила свеченье,

Нас с тобой бросало в дрожь.

И из этого влеченья

Возникали страх и ложь.

Ты бежала в мастерские,

Где тебя поил Лотрек.

От вечерней аллергии

На двадцатый страшный век.

Я обычно был смелее

Или, может быть, пьяней,

Побеждая Водолея

В царстве страха и теней.

Ты тогда входила в штопор,

Унося с собой весь мир,

Будто мне отрезал стропы

Разозлившийся факир.

Мир застыл в глазах улитки,

С глаз долой, из сердца вон.

Как орудие для пытки

Замолчавший телефон.

Je kwam niet met opzet

De hele wereld in zich opnemend,

En je blote voeten

Een fijne juwelier gemaakt.

Ik, als een demon, was op zoek naar verlossing

Tussen Nevski en Tverskaja.

Je keek in tederheid

Regeren met zachte hand.

En liefde schonk een gloed,

Jij en ik stonden te bibberen.

En van deze attractie

Er waren angsten en leugens.

Je rende naar de workshops

Waar heeft Lautrec je water gegeven?

Van avondallergieën

Voor de twintigste verschrikkelijke eeuw.

Vroeger was ik brutaler

Of misschien dronken

Waterman verslaan

In het rijk van angst en schaduwen.

Je raakte toen in een neerwaartse spiraal,

De hele wereld met je mee

Het is alsof hij mijn snaren heeft doorgesneden

Boze fakir.

De wereld is bevroren in de ogen van een slak,

Uit het oog uit het hart.

Als een martelwerktuig

Stille telefoon.