Веточка - Павел Кашин

Ты моя тонкая веточка.

Хрупкий и нежный стволок.

Время сейчас сырое,

и небо как потолок:

серое, в трещинах, пятнами.

Руки мои — кисти.

Я раскрашу самыми яркими

красками твои листья.

Jij bent mijn dunne tak.

Breekbare en delicate stengel.

De tijd is nu rauw

en de lucht is als een plafond:

grijs, gebarsten, gevlekt.

Mijn handen zijn borstels.

Ik zal schilderen met de helderste

verf je bladeren.