Цветы в джакузи - Павел Кашин

Что жизнь чрезмерно коротка и мы в объятьях тупика.

Слова остались на столе, часы повисли на нуле,

В окне застывшая звезда, под ней чужие города.

Пустые дни, пустой перрон и я опять всхожу на трон,

А за спиною мнётся Брут, все обязательно умрут.

Я на «анко» читаю стих, а зал безветренен и тих,

И я ору до хрипоты, а в этом зале плачешь ты

Мы как цветы в джакузи, увянем медленно в спиртном.

Из глубины аллюзий я не скажу лишь об одном, —

Как я в последней сцене, играя, вспоминал о нас,

И, как спокойный гений, я умирал в последний раз

И мы бываем недобры, мы убиваем вне игры,

И на устах горят слова о том, что ты была права.

Что мы сгорим как мотыльки, летая наперегонки,

И нас с тобой нельзя винить, сгорая сложно полюбить.

И снова жизнь — пустой перрон, и мир порядком искривлён,

И вновь Кальпурния и Брут, и все зачем-то молча врут,

Я умираю и на бис готов упасть, но чей-то визг,

И я не вижу с высоты, но где-то в зале плачешь ты

Мы как цветы в джакузи, увянем медленно в спиртном.

Из глубины аллюзий я не скажу лишь об одном, —

Как я в последней сцене, играя, вспоминал о нас,

И, как спокойный гений, я умирал в последний раз

Dat leven is te kort en we zitten in de armen van een doodlopende weg.

De woorden bleven op tafel liggen, de klok hing op nul,

Er is een bevroren ster in het raam, daaronder zijn er buitenlandse steden.

Lege dagen, leeg platform en ik bestijg opnieuw de troon,

En Brutus rent achter zijn rug om, iedereen zal zeker sterven.

Ik las een gedicht in Anko, en de zaal is windstil en stil,

En ik schreeuw tot het punt van heesheid, en in deze hal huil je

We zijn als bloemen in een jacuzzi, we zullen langzaam vervagen in alcohol.

Uit de diepte van toespelingen, zal ik niet slechts één ding zeggen -

Hoe ik me in de laatste scène tijdens het spelen aan ons herinnerde,

En als een kalm genie ging ik voor de laatste keer dood

En we zijn onaardig, we doden buiten het spel,

En woorden branden op mijn lippen dat je gelijk had.

Dat we zullen branden als motten, vliegend in een race,

En jij en ik kunnen niets kwalijk nemen, het is moeilijk om lief te hebben als het brandt.

En opnieuw is het leven een leeg platform, en de wereld is behoorlijk verwrongen,

En weer Calpurnia en Brutus, en om de een of andere reden liegt iedereen in stilte,

Ik ben stervende en klaar om te vallen voor een toegift, maar iemand krijst,

En ik kan het van boven niet zien, maar ergens in de hal huil je

We zijn als bloemen in een jacuzzi, we zullen langzaam vervagen in alcohol.

Uit de diepte van toespelingen, zal ik niet slechts één ding zeggen -

Hoe ik me in de laatste scène tijdens het spelen aan ons herinnerde,

En als een kalm genie ging ik voor de laatste keer dood