Сонная река - Павел Кашин

Сонная река, белеют облака,

Как беглые стада, под ногами,

Как мой последний вздох «а мир не так уж и плох»,

И беглая волна между нами.

В сотый раз шагая в пропасть, я уже не знаю, что сказать,

Может быть хоть раз попробуй и не закрывай свои глаза,

Может быть сегодня утром я смогу почувствовать полёт,

И в какую-то минуту я на миг зависну над землёй.

В сотый раз разбившись в клочья, я уже не брошу взгляд назад,

Ты кричи что хватит мочи, удержи меня в своих глазах.

Я споткнусь о камень в небе, я ещё возможен — позови,

Удержать себя во мне возможно только силою любви.

И потом, смеясь и плача, в белоснежных комнатах больниц

Ты расскажешь мне, что значит «вверх летящий, падающий вниз».

Ты расскажешь мне, как глупо я летел над солнечной водой,

И в какую-то минуту я на миг сроднился с красотой.

Мы раскроем карту места, солнечный и лунный календарь,

Мы придумаем в уме в сто первый раз, где лучше и когда.

Сонная река, белеют облака,

Как беглые стада, под ногами,

Как мой последний вздох «а мир не так уж и плох»,

И беглая волна между нами.

Slaperige rivier, witte wolken

Als weggelopen kuddes, onder de voet,

Zoals mijn laatste adem "en de wereld is niet zo slecht"

En een lopende golf tussen ons.

Ik stap voor de honderdste keer in de afgrond, ik weet niet meer wat ik moet zeggen,

Misschien een keer proberen en je ogen niet sluiten,

Misschien kan ik vanmorgen de vlucht voelen

En zo zal ik even boven de grond zweven.

Na voor de honderdste keer in stukken gebroken te zijn, zal ik geen blik achterom werpen,

Je schreeuwt met genoeg urine, houd me in je ogen.

Ik zal struikelen over een steen in de lucht, ik ben nog steeds mogelijk - bel me,

Alleen door de kracht van liefde is het mogelijk om in mij te blijven.

En dan, lachend en huilend, in de sneeuwwitte kamers van ziekenhuizen

Je zult me ​​vertellen wat "opvliegen, vallen" betekent.

Je zult me ​​vertellen hoe stom ik over zonnig water vloog,

En in een oogwenk raakte ik voor een moment verwant met schoonheid.

We zullen de kaart van de plaats onthullen, de zonne- en maankalender,

We zullen voor de honderd en eerste keer bedenken waar het beter is en wanneer.

Slaperige rivier, witte wolken

Als weggelopen kuddes, onder de voet,

Zoals mijn laatste adem "en de wereld is niet zo slecht"

En een lopende golf tussen ons.