Снежинка - Павел Кашин

Мы летим пушистой стаей,

Кто-то нас навырезал.

Лишь о том, что мы растаем

Нам никто не рассказал…

Мир, как будто на пружинке

В нашем фокусе завис.

По летящей вверх снежинке

Я осознал паденье вниз.

Лети, малышка, выше света!

Я от тебя не буду ждать

Ни обещаний, ни ответа

Как долго нам ещё летать.

Храни тебя твое молчанье

О чистоте добра и зла!

Я затаю свое дыханье,

Чтоб не ожечь твои крыла

Мы летим, и в том паденьи

Сердце бесится в тисках.

Измождаясь в наслажденьях

Тает медленно в руках.

Чтобы снова через реки

Впасть в великий океан.

И тепло своих молекул

Передать своим друзьям.

Лети, малышка, выше света!

Я от тебя не буду ждать

Ни обещаний, ни ответа

Куда они девали лето.

Храни тебя твоё молчанье

О чистоте добра и зла.

Я затаю свое дыханье

Лишь только б ты не умерла.

We vliegen in een pluizige kudde,

Iemand heeft ons buitengesloten.

Alleen over het feit dat we zullen smelten

Niemand heeft ons verteld...

De wereld, als op een veer

Het hing in onze focus.

Op een opvliegende sneeuwvlok

Ik realiseerde me dat ik naar beneden viel.

Vlieg, schat, boven de wereld!

Ik zal niet op je wachten

Geen beloften, geen antwoord

Hoe lang moeten we vliegen.

Bewaar je stilte

Over de zuiverheid van goed en kwaad!

Ik houd mijn adem in

Om je vleugels niet te verbranden

We vliegen, en in dat najaar

Het hart raast in een bankschroef.

Uitgeput in genoegens

Smelt langzaam in de handen.

Om de rivieren weer over te steken

Val in de grote oceaan.

En de warmte van hun moleculen

Geef door aan je vrienden.

Vlieg, schat, boven de wereld!

Ik zal niet op je wachten

Geen beloften, geen antwoord

Waar gingen ze heen voor de zomer?

Bewaar je stilte

Over de zuiverheid van goed en kwaad.

Ik houd mijn adem in

Zolang je niet doodgaat.