Счастье - Павел Кашин

Уставший день уткнулся в облака,

Там белый месяц вышел как пижон,

Тупая ночь с предлогом пустяка

Не лезет на рожон.

По серебру вдоль неба, в проводах

Я напишу серебряным стило:

Любуйся счастье, я тебя так ждал,

Я так любил тебя, пока ты не пришло.

Я так мечтал запутаться в ветвях

Твоей руки и плакать от стыда,

Что не меня теперь терзает страх,

Что жизнь пуста, как талая вода.

Я так хотел, чтоб ростом в три горы

Поправить небо твердою рукой.

Я был так горд, но в правилах игры

В поэме мира быть маленькой строкой.

De vermoeide dag begroef zich in de wolken,

Daar kwam de witte maan tevoorschijn als een kerel,

Domme nacht met het voorwendsel van een kleinigheid

Klim niet op de rampage.

Op zilver langs de lucht, in draden

Ik zal met zilveren stylus schrijven:

Bewonder het geluk, ik heb op je gewacht,

Ik hield zoveel van je totdat je kwam.

Ik droomde er zo van om verstrikt te raken in de takken

Je hand en huilen van schaamte,

Wat ik nu niet ben, wordt gekweld door angst,

Dat leven is leeg, als smeltwater.

Ik wilde zo graag drie bergen hoog zijn

Corrigeer de lucht met een stevige hand.

Ik was zo trots, maar volgens de regels van het spel

In het gedicht van de wereld moet een kleine regel zijn.