Пурпурный ветер - Павел Кашин

Город сегодня ждёт пурпурный ветер,

Если кто не придёт, я не в ответе.

Сердце моё войдёт в форсажный ритм,

Сердце растопит лёд, расплавит битум

И вольёт слова в твоё пустое сердце.

Припев:

Встань здесь, руки врозь, так чтоб взгляд упёрся в стену,

Встань и смотри насквозь.

Поднимайся постепенно,

Силой мысли, силой слов, силе тяжести назло

И на зависть всем одну тебя на небо занесло.

Сто метров над землёй — здесь совсем другие птицы,

Сто метров над землёй — глянь внизу пустые лица.

И горбатый и рябой рвёт тельняшку, рвётся в бой,

В этом городе так много тех, кто хочет быть тобой.

Город горит в огне тупого гнева,

Бредит, как в полусне, и гадит в небо.

Вялый и злой народ, он хочет крыльев,

Небо его не ждёт, но всё же вылей рифмы

И слова в его пустое сердце.

Припев:

Встань здесь, руки врозь, так чтоб взгляд упёрся в стену,

Встань и смотри насквозь.

Поднимайся постепенно,

Силой мысли, силой слов, силе тяжести назло

И на зависть всем одну тебя на небо занесло.

Сто метров над землёй — здесь совсем другие птицы,

Сто метров над землёй — глянь внизу пустые лица.

И горбатый и рябой рвёт тельняшку, рвётся в бой,

В этом городе так много тех, кто хочет быть тобой.

De stad wacht op een paarse wind vandaag

Als iemand niet komt, ben ik niet verantwoordelijk.

Mijn hart zal in een naverbrander ritme komen,

Het hart zal het ijs smelten, het bitumen smelten

En giet woorden in je lege hart.

Refrein:

Ga hier staan, armen uit elkaar, zodat je ogen op de muur rusten,

Sta op en kijk er doorheen.

Sta geleidelijk op

Door de kracht van het denken, de kracht van woorden, de zwaartekracht ondanks

En tot afgunst van iedereen werd jij alleen naar de hemel gebracht.

Honderd meter boven de grond - er zijn totaal verschillende vogels,

Honderd meter boven de grond - kijk onder de lege gezichten.

En de gebochelde en pokdalige scheurt zijn vest, rent de strijd in,

Er zijn zoveel mensen in deze stad die jou willen zijn.

De stad brandt in het vuur van doffe woede,

Uitzinnig, alsof hij half slaapt, en rotzooi in de lucht.

Trage en boze mensen, ze willen vleugels,

De lucht wacht niet op hem, maar giet nog steeds rijmpjes

En woorden in zijn lege hart.

Refrein:

Ga hier staan, armen uit elkaar, zodat je ogen op de muur rusten,

Sta op en kijk er doorheen.

Sta geleidelijk op

Door de kracht van het denken, de kracht van woorden, de zwaartekracht ondanks

En tot afgunst van iedereen werd jij alleen naar de hemel gebracht.

Honderd meter boven de grond - er zijn totaal verschillende vogels,

Honderd meter boven de grond - kijk onder de lege gezichten.

En de gebochelde en pokdalige scheurt zijn vest, rent de strijd in,

Er zijn zoveel mensen in deze stad die jou willen zijn.