Поезд - Павел Кашин

В солнечный день по гравию

Мимо старых пустых домов

В одиночку шагать, наигрывая

Песню лета в одной из голов.

Добредя до последнего некуда,

Опуститься на оба колена

Представляя, как будто калека я,

Притулиться к большой земле.

На одном из звенящих рельсов

Затанцует железная пыль.

Разместиться меж них и прицелиться

Мыслью в небыль, душою в быль.

В голосах налетающих грохотов

Разуслышать знакомый мотив.

Распрямиться чуть более ровно

За секунду до локомотива.

От волненья и землетрясения

Затрястись в такт весёлым колёсам.

От погибели и до спасения

Пронестись через лета и вёсны.

За секунду до выхода в серию

В галерее святейших икон,

Распознать и снова не верить,

Что растворится последний вагон.

Онеметь и немое веселье

Сохранить тишиной в голове.

Не спеша, молчаливо беседуя,

Побрести по осенней траве.

Op een zonnige dag op gravel

Langs de oude lege huizen

Alleen lopen, spelen

Het lied van de zomer in een van de hoofden.

Nergens het laatste bereiken,

Ga op beide knieën zitten

Stel je voor dat ik kreupel ben

Lekker naar het vasteland.

Op een van de rinkelende rails

IJzerstof zal dansen.

Plaats jezelf tussen hen in en mik

Gedachte in fictie, ziel in realiteit.

In de stemmen van vliegend gebrul

Hoor een bekend deuntje.

Ga wat meer rechtop staan

Een seconde voor de locomotief.

Van opwinding en aardbeving

Schud op het ritme van de vrolijke wielen.

Van dood tot redding

Veeg door zomers en lentes.

Een seconde voor de serie-release

In de galerij van de meest heilige iconen,

Herkennen en nogmaals niet geloven

Dat de laatste auto zal oplossen.

Wees verdoofd en demp plezier

Bewaar stilte in je hoofd.

Langzaam, stil pratend,

Dwaal door het herfstgras.