Осень - Павел Кашин

Под осенним деревцем засиделся день.

Крашеным индейцем с думой набекрень.

Он наверно брошенный не в своей стране.

Странный и непрошеный для меня вдвойне.

Я достану зеркало, гляну со спины.

Пристыдится беглый, сгинет до весны.

По лугам пасленовым, по чумным лесам

Побегут влюбленные, как по небесам

De dag zat onder de herfstboom.

Een geschilderde indiaan met een zijwaartse gedachte.

Hij is waarschijnlijk achtergelaten in een ander land dan het zijne.

Vreemd en onuitgenodigd voor mij dubbel.

Ik haal een spiegel, kijk vanaf de achterkant.

De wegloper zal zich schamen, omkomen tot de lente.

Door nachtschadeweiden, door pestbossen

Liefhebbers zullen rennen als de hemel