На Сенной - Павел Кашин

Солнце всходит над Сенной.

Он по прежнему в пивной.

На ботинках недоплевок.

На душе опять темно.

Разбегаясь по асфальту, не закончив сальто,

Он пускает это небо с нами под откос.

Он идет последний круг.

Он по прежнему мой друг.

И за что мне это горе,

Упустить его из рук?

Разбегаясь по асфальту, не закончив сальто,

Он пускает это небо с нами под откос.

De zon komt op boven het hooi.

Hij zit nog in de kroeg.

Er zijn onvolkomenheden op de laarzen.

Het is weer donker in mijn ziel.

Het asfalt op rennen zonder salto's te maken,

Hij laat deze hemel met ons ontsporen.

Hij gaat de laatste ronde.

Hij is nog steeds mijn vriend.

En waarom is dit verdriet voor mij,

Het uit je handen laten vallen?

Het asfalt op rennen zonder salto's te maken,

Hij laat deze hemel met ons ontsporen.