Муза - Павел Кашин

Она бежала светясь всё освещающим светом,

И мир за нею плетясь и обиваясь вельветом,

В эфирах взращивал музыку, удобряя словами.

Она бежала, как муза, над нашими головами.

И я любил её нежно, по крайней мере, так верил.

В такой любви неизбежно вдруг появляются двери,

И с навесными замками от всех превратностей в мире,

И, как в двухкомнатной камере, муза плачет в квартире.

Припев:

Слышишь,

Как срывая узы,

Учащённо дышит

Задыхаясь муза.

И когда цунами

Вырвется из плена,

Где-то над волнами

Станет больше пены.

И осознав, что наделал, я гнал большими прыжками.

И выбегая из тела, гремя ключами от камеры,

Я влетел в это место, где стролько страха и мести.

И лищь следы урагана все оставались на месте.

Припев:

Слышишь,

Как срывая узы,

Учащённо дышит

Задыхаясь муза.

И когда цунами

Вырвется из плена,

Где-то над волнами

Станет больше пены.

Ze rende, gloeiend met verhelderend licht,

En de wereld loopt achter haar en bekleed met fluwelen,

In de lucht cultiveerde hij muziek, bevruchtend met woorden.

Ze rende als een muze over onze hoofden.

En ik hield zielsveel van haar, dat geloofde ik tenminste.

In zo'n liefde verschijnen onvermijdelijk deuren,

En met hangsloten van alle perikelen in de wereld,

En, zoals in een tweekamercel, huilt de muze in het appartement.

Refrein:

Hoor je

Zoals het verbreken van banden

Snel ademen

Muze hijgt.

En toen de tsunami

Breek uit gevangenschap

Ergens boven de golven

Er zal meer schuim zijn.

En toen ik me realiseerde wat ik had gedaan, reed ik met grote sprongen.

En uit het lichaam rennend, rammelend met de sleutels van de camera,

Ik vloog naar deze plek, waar zoveel angst en wraak is.

En alleen sporen van de orkaan bleven op hun plaats.

Refrein:

Hoor je

Zoals het verbreken van banden

Snel ademen

Muze hijgt.

En toen de tsunami

Breek uit gevangenschap

Ergens boven de golven

Er zal meer schuim zijn.