Мутабор - Павел Кашин

Ты как северная птица, устремлен в мою страну,

Не сумеешь возвратиться встретив в той стране весну.

Эта теплая свобода — ты никто и я ничей.

Под весенним небосводом заживем внутри вещей.

Твой любимый старый пони вдруг родит тебе коня.

Ты в хлопке одной ладони все услышишь про меня.

И настанет расставанье, и прольется пьяный мед.

И со знаньем о незнаньи ты уже ни жив ни мертв.

Так лети хмельная птица сердцем дзэн-дзэн-дзэн звеня

И как ангел Харамица увези к себе меня

Je bent als een noordelijke vogel, gericht op mijn land,

Je zult niet kunnen terugkeren als je de lente in dat land ontmoet.

Deze warme vrijheid - jij bent niemand en ik ben niemand.

Laten we onder de lentehemel in dingen leven.

Je favoriete oude pony zal plotseling een paard voor je baren.

Je hoort alles over mij in een handomdraai.

En het afscheid zal komen, en dronken honing zal morsen.

En met de kennis van onwetendheid ben je noch levend noch dood.

Dus vlieg dronken vogelhart zen zen zen rinkelen

En zoals de engel Haramitsa, breng me naar jou