Морская львица - Павел Кашин

Мне теперь так часто снится: будто я — большой корабль.

Будто ты — морская Львица, будто я спускаю трапы.

С заржавевшими баграми моряки идут на берег,

С по-замшелыми коврами, что открыл недавно Беринг.

Я вгрызаюсь в эту сушу своим дном и якорями.

Я сейчас раскрою душу и залью её морями.

И большими валунами раскрою себя на лаги,

Над холодными волнами оставляя только флаги.

Мне теперь так часто снится: будто я большой корабль.

Будто я иду за крабом, будто ты — морская птица.

И когда я вижу берег, и заточенные клифы,

Что открыл недавно Беринг — я нащупываю рифы.

И холодным диким криком, ты взрываешь мои трюмы.

Море смотрит бледным ликом, и бездонным и угрюмым.

Ты берёшь меня за реи и уводишь дивным галсом.

Этот сон меня так греет… Я ни чуть не испугался.

Nu droom ik zo vaak: alsof ik een groot schip ben.

Alsof je een zeeleeuwin bent, alsof ik ladders laat zakken.

Met roestige haken gaan zeelieden aan land,

Met bemoste tapijten die Bering onlangs ontdekte.

Ik bijt in dit droge land met mijn bodem en ankers.

Ik zal nu mijn ziel openen en vullen met zeeën.

En met grote rotsblokken zal ik mezelf openen in boomstammen,

Boven de koude golven die alleen de vlaggen achterlaten.

Nu droom ik zo vaak: alsof ik een groot schip ben.

Het is alsof ik een krab volg, alsof jij een zeevogel bent.

En als ik de kust zie, en scherpe kliffen,

Wat Bering onlangs ontdekte - ik voel voor riffen.

En met een koude, wilde kreet blaas je mijn ruimen op.

De zee ziet er met een bleek gezicht uit, zowel bodemloos als somber.

Je pakt me bij de raap en neemt me mee met een geweldige tack.

Deze droom verwarmt me zo... Ik was helemaal niet bang.