Лунатик - Павел Кашин

Я проснулся летом, осенью, весной,

Быстрая планета раскрутилась подо мной.

Я спросил у милой — что ж так трудно быть?

Что ж — сказала милая — открою так и быть.

Припев:

Ты давно сошёл с ума, ты посмотри вокруг — зима,

А ты на всё взираешь с высоты, как будьте-нате.

Я нахожу всему один ответ — тебя на этом свете нет,

А то что ходит рядом по стене — лунатик.

Мне сказала милая — в этом весь секрет,

Где-то вас носило бесконечно много лет.

А у нас тем временем всё было и жило,

С вареньем и парением всё так же тяжело.

Припев:

Ты давно сошёл с ума, ты посмотри вокруг — зима,

А ты на всё взираешь с высоты, как будьте-нате.

Я нахожу всему один ответ — тебя на этом свете нет,

А то что ходит рядом по стене — лунатик.

Ik werd wakker in de zomer, herfst, lente,

De snelle planeet draaide onder me rond.

Ik vroeg mijn liefste - waarom is het zo moeilijk om te zijn?

Nou, - zei de schat, - ik zal het openen en zijn.

Refrein:

Je bent lang gek geworden, je kijkt om je heen - het is winter,

En je bekijkt alles van een hoogte, hoe zij het.

Ik vind één antwoord op alles - je bent niet in deze wereld,

En degene die naast de muur loopt is een slaapwandelaar.

Mijn liefste vertelde me - dit is het hele geheim,

Ergens waar je jarenlang eindeloos werd gedragen.

En intussen was en leefde alles bij ons,

Met jam en stijgende is alles net zo moeilijk.

Refrein:

Je bent lang gek geworden, je kijkt om je heen - het is winter,

En je bekijkt alles van een hoogte, hoe zij het.

Ik vind één antwoord op alles - je bent niet in deze wereld,

En degene die naast de muur loopt is een slaapwandelaar.