Феникс - Павел Кашин

Цепляясь за бескровные хвосты комет,

Время кажется грузом, а пространство сурово

Протяженностью мысли намекает на нет.

И, вдруг, птица-феникс махнет крылом.

И в каждой искре столько правды, сколько есть всего…

Музыканты в ямах ругают свою партитуру,

Разливая в стаканы свой млечный путь.

И усли хочешь слышать музыку…

Собирай свои силы, поднимай свою суть.

И, вдруг, птица-феникс махнет крылом.

И в каждой искре столько правды, сколько есть всего…

Время без любви, как пространство без света.

Голос без песни, как русло без воды.

А песня без любви, разве слышал ты где-то?

И слово без надежды, как без певчих сады.

Где птица-феникс махнет крылом.

И в каждой искре столько правды, сколько есть всего…

Vastklampend aan de bloedeloze staarten van kometen,

Tijd lijkt een last, en ruimte is hard

De lengte van de gedachte verwijst naar nee.

En plotseling klappert de feniksvogel met zijn vleugels.

En in elke vonk zit evenveel waarheid als alles ...

De muzikanten in de pits schelden hun partituur uit,

Je melkweg in glazen gieten.

En als je muziek wilt horen...

Verzamel je kracht, verhoog je essentie.

En plotseling klappert de feniksvogel met zijn vleugels.

En in elke vonk zit evenveel waarheid als alles ...

Tijd zonder liefde is als ruimte zonder licht.

Een stem zonder een lied is als een kanaal zonder water.

En een lied zonder liefde, heb je het ergens gehoord?

En een woord zonder hoop, als tuinen zonder liedjes te zingen.

Waar de feniksvogel met zijn vleugels klappert.

En in elke vonk zit evenveel waarheid als alles ...