Алиса - Павел Кашин

Когда Алисины глаза срывают тайные покровы,

Алиса в страхе и слезах, ища опоры и основы,

Идет к заветному ручью, что в юном сердце протекает,

И, оказавшись на краю, Алиса грустно понимает,

Что нет на свете ничего, что можно выбрать за основу,

Что в мире нет пути иного, чем обретенье своего;

Что в этом мире, где сердца всегда осмеяны разлукой,

Hичто не может быть порукой любови вечной до конца.

Проигрыш (аккорды куплета)

Когда Алисины глаза окинут мир прощальным взглядом,

Ей вдруг захочется сказать, но никого не будет рядом,

Что нет на свете ничего, что можно взять с собой в дорогу,

Алиса хочет одного: спросить невидимого Бога,

Зачем же в мир, где кровь за кровь, где столько смерти и страданья,

Предметом злого поруганья была придумана любовь?

Зачем в сердцах, способных знать высоких чувств переживанья,

Так мало силы выживанья, так много силы умирать?

Wanneer Alice's ogen de geheime sluiers wegscheuren,

Alice in angst en tranen, op zoek naar steun en fundamenten,

Gaat naar de geliefde stroom die stroomt in een jong hart,

En, op het randje, realiseert Alice zich helaas

Dat er niets ter wereld is dat als basis kan worden gekozen,

Dat er geen andere manier is dan die van jezelf te vinden;

Dat in deze wereld, waar harten altijd belachelijk worden gemaakt door scheiding,

Niets kan een garantie zijn voor eeuwige liefde tot het einde.

Lose (vers akkoorden)

Toen Alice' ogen een afscheidsblik op de wereld wierpen,

Ze wil ineens zeggen, maar er is niemand in de buurt,

Dat er niets ter wereld is dat je mee kunt nemen op de weg,

Alice wil één ding: de onzichtbare God vragen,

Waarom in een wereld waar bloed voor bloed is, waar zoveel dood en lijden is,

Werd liefde uitgevonden als een onderwerp van kwaad verwijt?

Wel, in harten die in staat zijn om hoge gevoelens van ervaring te kennen,

Zo weinig kracht om te overleven, zoveel kracht om te sterven?