The Oxen - Paul Kelly

Christmas Eve, and twelve of the clock

«Now they are all on their knees,»

An elder said as we sat in a flock

By the embers in hearthside ease

We pictured the meek mild creatures where

They dwelt in their strawy pen

Nor did it occur to one of us there

To doubt they were kneeling then

So fair a fancy few would weave

In these years!

Yet, I feel

If somone said on Christmas Eve

«Come see th oxen kneel

«In the lonely barton by yonder coomb

Our childhood used to know,»

I should go with him in the gloom

Hoping it might be so

Kerstavond en twaalf uur 's nachts

«Nu zitten ze allemaal op hun knieën»

Een ouderling zei terwijl we in een kudde zaten

Bij de sintels in het gemak van de haard

We stelden ons de zachtmoedige, milde wezens voor waar

Ze woonden in hun stroeve pen

Het kwam ook niet voor bij een van ons daar

Om te betwijfelen dat ze toen knielden

Dus eerlijk gezegd zouden weinigen weven

In deze jaren!

Toch voel ik me

Als iemand zei op kerstavond

"Kom de ossen zien knielen"

"In de eenzame barton bij ginds coomb"

Onze kinderjaren kenden,»

Ik zou met hem mee moeten gaan in de schemering

In de hoop dat het zo is