Letter in the Rain - Paul Kelly

The morning, bright and still

Has laid a frost across the hill

And the glory of it

Takes my breath away

The bird song in the trees

Floating on the ghost of a breeze

Says you’re lucky to be a creature alive today

The rosy-fingered dawn is changing colour in the east

Like in ancient days we’ll never see again

Once we were together

That I do remember

All the rest is like a letter in the rain

So I go to check my snares

See what night caught unawares

I take the path along the creek again

In the garden of delight

A snake slithered into sight

So we left Eden and headed for the plain

Day by day and night by night she didn’t leave my side

Now she never wants to see my face again

Once we spoke in love’s low tongue

All the bells at midnight rung

All the rest is like a letter in the rain

There’s a river somewhere up around the bend

When it hurts that river’s always been my friend

The frost is gone now from the hill like a vision in a dream

You never know when glory will come again

I remember her downstairs

And her braid of nutbrown hair

All the rest is just a letter in the rain

De ochtend, helder en stil

Heeft een vorst over de heuvel gelegd

En de glorie ervan

Adembenemend

Het vogelgezang in de bomen

Drijvend op de geest van een briesje

Zegt dat je geluk hebt dat je vandaag een levend wezen bent

De rozevingerige dageraad verandert van kleur in het oosten

Zoals in de oudheid zullen we elkaar nooit meer zien

Eens waren we samen

Dat herinner ik me wel

Al de rest is als een brief in de regen

Dus ik ga mijn strikken controleren

Zie welke nacht onverwachts overviel

Ik neem weer het pad langs de kreek

In de tuin van verrukking

Een slang gleed in zicht

Dus we verlieten Eden en gingen op weg naar de vlakte

Dag na dag en nacht bij nacht week ze niet van mijn zijde

Nu wil ze mijn gezicht nooit meer zien

Eens spraken we in de lage tong van de liefde

Alle klokken om middernacht gaan

Al de rest is als een brief in de regen

Er is ergens in de bocht een rivier

Als het pijn doet, is die rivier altijd mijn vriend geweest

De vorst is nu van de heuvel verdwenen als een visioen in een droom

Je weet nooit wanneer glorie weer zal komen

Ik herinner me haar beneden

En haar vlecht van notenbruin haar

Al de rest is slechts een brief in de regen