The Darkling Thrush - Paul Kelly, James Ledger, Alice Keath

I leaned upon a coppice gate

When frost was specter-gray

And winter’s dregs made desolate

The weakening eye of day

The tangled bine-stems scored the sky

Like strings of broken lyres

And all mankind that haunted nigh

Had sought their household fires

The land’s sharp features seemed to be

The Century’s corpse outleant;

His crypt the cloudy canopy

The wind his death-lament

The ancient pulse of germ and birth

Was shrunken hard and dry

And every spirit upon earth

Seemed fervorless as I

At once a voice arose among

The bleak twigs overhead

In full-hearted evensong

Of joy illimited;

An aged thrush, frail, gaunt and small

In blast-beruffled plume

Had chosen thus to fling his soul

Upon the growing gloom

Ik leunde op een hakhouthek

Toen de vorst spookgrijs was

En de droesem van de winter maakte desolaat

Het verzwakkende oog van de dag

De verwarde stengels scoorden de lucht

Zoals snaren van gebroken lieren

En de hele mensheid die bijna spookte

Hadden hun huisvuren gezocht

De scherpe trekken van het land leken

Het lijk van de eeuw;

Zijn crypte het bewolkte bladerdak

De wind zijn doodsklaagzang

De oude hartslag van kiem en geboorte

Was hard en droog gekrompen

En elke geest op aarde

Leek meedogenloos als ik

Meteen klonk er een stem tussen

De sombere twijgen boven je hoofd

In een oprechte evensong

Van vreugde onbeperkt;

Een oude lijster, zwak, mager en klein

In ontploffing-beruffled pluim

Had ervoor gekozen om zijn ziel zo te gooien

Op de groeiende somberheid