And Death Shall Have No Dominion - Paul Kelly

And death shall have no dominion

Dead men naked they shall be one

With the man in the wind and the west moon;

When their bones are picked clean and the clean bones gone

They shall have stars at elbow and foot;

Though they go mad they shall be sane

Though they sink through the sea they shall rise again;

Though lovers be lost love shall not;

And death shall have no dominion

And death shall have no dominion

Under the windings of the sea

They lying long shall not die windily;

Twisting on racks when sinews give way

Strapped to a wheel, yet they shall not break;

Faith in their hands shall snap in two

And the unicorn evils run them through;

Split all ends up they shan’t crack;

And death shall have no dominion

And death shall have no dominion

No more may gulls cry at their ears

Or waves break loud on the seashores;

Where blew a flower may a flower no more

Lift its head to the blows of the rain;

Though they be mad and dead as nails

Heads of the characters hammer through daisies;

Break in the sun till the sun breaks down

And death shall have no dominion

En de dood zal geen heerschappij hebben

Dode mannen naakt zullen ze één zijn

Met de man in de wind en de westelijke maan;

Wanneer hun botten schoon zijn geplukt en de schone botten weg zijn

Ze zullen sterren hebben aan elleboog en voet;

Hoewel ze gek worden, zullen ze gezond zijn

Al zinken ze door de zee, ze zullen weer opstaan;

Hoewel geliefden verloren gaan, zal liefde niet verloren gaan;

En de dood zal geen heerschappij hebben

En de dood zal geen heerschappij hebben

Onder de kronkels van de zee

Zij die lang liggen, zullen niet door de wind sterven;

Draaien op rekken wanneer pezen wijken

Vastgebonden aan een wiel, maar ze zullen niet breken;

Het geloof in hun handen zal in tweeën breken

En het eenhoorn-kwaad leidt hen door;

Splits alle uiteinden op, ze zullen niet barsten;

En de dood zal geen heerschappij hebben

En de dood zal geen heerschappij hebben

Meeuwen mogen niet meer aan hun oren huilen

Of golven breken luid op de kusten;

Waar een bloem blies, mag een bloem niet meer

Hef zijn kop op tegen de klappen van de regen;

Ook al zijn ze zo gek en dood als spijkers

Hoofden van de personages hameren door madeliefjes;

Breek in de zon tot de zon ondergaat

En de dood zal geen heerschappij hebben