Couleurs D'Automne - Patrick Juvet, Daniel Balavoine

Et dans ses rêves

Aux couleurs brèves

Elle me fait l’amour au milieu des oiseaux

Quand elle se lève

Quand elle se lève, entre ses lèvres

Pour tout me raconter elle cherche ses mots

Et je me dis

Elle a les yeux couleur d’automne

Et je le regarde

Elle ne répond jamais au téléphone

Et je la regarde

C’est une enfant trouvée dans un naufrage

Et je la garde

Une bien belle fille pour son âge

Et je la garde

Mais elle ne sait lire

Et n’ose pas le dire

Elle sait simplement

Sourire à en mourir

Si souvent

Quand je lui parle du vent

Elle s'étend elle apprend

Elle m’aime tant

Et plus rien n’est comme avant

Elle comprend elle m’attend

Je l’aime tant

Et de fou rire

En souvenir

Je l’aurai présentée à mes parents

Mais il faut dire

Oui il faut dire

Que de moi elle attend déjà deux enfants

Et je me dis

Ils auront les yeux couleurs d’automne

Et je la regarde

Ils ne répondront pas au téléphone

Et je la regarde

Ils écouteront l’histoire de don naufrage

Et je le garde

Et penseront qu’elle ne fait pas son âge

Et je la garde

Ils ne sauront pas lire

Seront fiers de le dire

Tout simplement

Avec un grand sourire

A en faire mourir

Tous les savants

Je leur apprendrai le temps

Les goélands et le temps

Sans argent

Oui mais tout est comme avant

J’ai perdu mon temps

Et l’hiver m’attend

En in haar dromen

In korte kleuren

Ze bedrijft de liefde met me tussen de vogels

Als ze opstaat

Als ze opstaat, tussen haar lippen

Om me alles te vertellen zoekt ze naar haar woorden

En ik zeg tegen mezelf

Ze heeft herfstkleurige ogen

En ik kijk ernaar

Ze neemt nooit de telefoon op

En ik kijk naar haar

Ze is een kind gevonden in een scheepswrak

En ik bewaar het

Een heel mooi meisje voor haar leeftijd

En ik bewaar het

Maar ze kan niet lezen

En durf het niet te zeggen

Ze weet het gewoon

Glimlach dood

Zo vaak

Als ik haar over de wind vertel

Ze rekt ze leert

ze houdt zoveel van me

En niets is als voorheen

Ze begrijpt dat ze op me wacht

ik hou zo veel van haar

En giechelen

in het geheugen

Ik zou haar aan mijn ouders hebben voorgesteld

Maar het moet gezegd worden

Ja het moet gezegd worden

Dat ze van mij al twee kinderen verwacht

En ik zeg tegen mezelf

Ze zullen herfstkleurige ogen hebben

En ik kijk naar haar

Ze nemen de telefoon niet op

En ik kijk naar haar

Ze zullen luisteren naar het verhaal van Don Shipwreck

En ik bewaar het

En denken dat ze er niet zo oud uitziet

En ik bewaar het

Ze zullen niet kunnen lezen

Zal trots zijn om te zeggen

gewoon

Met een grote glimlach

Vermoorden

alle geleerden

Ik zal ze de tijd leren

Meeuwen en het weer

Zonder geld

Ja maar alles is zoals voorheen

Ik verloor mijn tijd

En de winter wacht op mij