Canto De La Abuela - Pablo Milanés, Haydee Milanes

Iba yo de tu mano pequeñito

Las cosas gigantescas que miraba

Eran como por siempre inalcanzables

Pues el tiempo a mi edad nada importaba

Al evocar tu voz y tu ternura

En hermoso paseo hacia el masluz'

Me volcabas la fe de tu alma pura

Para que un día creyera como tú

Y llegabas saludando a tus hermanos

Al señor evangelino, a doña flor

Y en aquella enorme silla me sentabas

Y entonábamos un cántico de amor

Y aquel verso y aquella melodía

Que tal vez repitiera sin pensar

Se me fueron quedando en la agonía

De los años que me iban a cambiar:

Padre nuestro que estás en los cielos

Circundado de gloria inmortal

Esperanza del alma que eleva

Al amor y a la ciencia un altar

Deja, deja que en nuestro hogares

Nunca, falte ¡oh dios!

tu bondad

Una chispa de luz para el alma

Para el cuerpo un pedazo de pan

Hoy me recuerdo abuela, pequeñito

Descubriendo tu voz y tu ternura

Y aunque sólo en el hombre crea, admito

Que tu canto creció con mi estatura

Ay abuela

Ay bayamo

Cuanto más pasan los años

Más recordamos

El ocaso es una forma

De acercarse a la niñez

Y si son recuerdos dulces

Se disfrutan otra vez

Tú ves

Los mejores pensamientos

Viniendo de donde vengan

Siempre ennoblecen el alma

Sin nada que los detenga

Dame un baño de dulzura

Invítame a caminar

Junto a tu huella inmortal

Y límpiame de amargura

Hoy me recuerdo abuela, pequeñito

Descubriendo tu voz y tu ternura

Y aunque sólo en el hombre crea, admito

Que tu canto creció con mi estatura

Ik hield je hand vast, kleintje

De gigantische dingen waar ik naar keek

Ze waren als voor altijd onbereikbaar

Nou, tijd op mijn leeftijd deed er niet toe

Door je stem en je tederheid op te roepen

In een mooie wandeling naar de masluz'

Je gaf me het geloof van je pure ziel

Zodat ik op een dag zou geloven zoals jij

En je arriveerde om je broers te begroeten

Aan meneer Evangelino, aan Doña Flor

En in die enorme stoel zat je me

En we zongen een lied van liefde

En dat couplet en die melodie

Dat zou ik misschien herhalen zonder na te denken

Ze lieten me in doodsangst achter

Van de jaren die mij zouden veranderen:

Onze vader die in de hemel is

Omringd door onsterfelijke glorie

Hoop van de ziel die verheft

Voor liefde en wetenschap een altaar

Laat, laat in onze huizen

Mis nooit oh god!

uw goedheid

Een vonk van licht voor de ziel

Voor het lichaam een ​​stukje brood

Vandaag herinner ik me oma, kleintje

Je stem en je tederheid ontdekken

En hoewel ik alleen in de mens geloof, geef ik toe

Dat je lied groeide met mijn lengte

oh oma

Ay bayamo

Hoe meer de jaren verstrijken

meer herinneren we ons

De zonsondergang is een manier

van het naderen van de kindertijd

En als het zoete herinneringen zijn

Ze vermaken zich weer

Zie je

beste gedachten

Komen van waar ze vandaan komen

Ze veredelen altijd de ziel

Met niets om ze te stoppen

Geef me een bad van zoetheid

nodig me uit om te lopen

Naast je onsterfelijke voetafdruk

En reinig me van bitterheid

Vandaag herinner ik me oma, kleintje

Je stem en je tederheid ontdekken

En hoewel ik alleen in de mens geloof, geef ik toe

Dat je lied groeide met mijn lengte