El Pecado Original - Pablo Milanés

Dos almas

Dos cuerpos

Dos hombres que se aman

Van a ser expulsados del paraíso

Que les tocó vivir

Ninguno de los dos es un guerrero

Que premió sus victorias con

Mancebos

Ninguno de los dos tiene riquezas

Para calmar la ira de los jueces

Ninguno de los dos es presidente

Ninguno de los dos es un ministro

Ninguno de los dos es un censor de

Sus propios anhelos mutilados…

Y sienten que pueden en cada

Mañana ver su árbol

Su parque

Su sol

Como tú y como yo…

Entrañas

En la más dulce intimidad con

Amor así como por siempre

Hundo mi carne

Desesperadamente en tu vientre

Con amor también

No somos dios

No nos equivoquemos otra vez

twee zielen

twee lichamen

Twee mannen die van elkaar houden

Ze zullen uit het paradijs worden verdreven

dat ze moesten leven

Geen van beiden is een krijger

die zijn overwinningen beloonde met

jongeren

Geen van beiden heeft rijkdom

Om de woede van de rechters te kalmeren

Geen van beiden is president

Geen van beiden is een minister

Geen van beiden is een censor van

Zijn eigen verlangens verminkt...

En ze voelen dat ze in elk kunnen

Zie morgen je boom

jouw park

jouw zon

Zoals jij en ik…

Darmen

In de zoetste intimiteit met

Liefde net als voor altijd

ik laat mijn vlees zinken

Wanhopig in je buik

ook met liefde

wij zijn geen god

laten we niet weer fout zijn